I Ben bir bahriye neferiyim Gözlerimi balıklar yedi Görmek ve ağlamak bitti benim için Uzun boylu adamdım sağlığımda İnanmazsanız elbiselerime bakın Biri diyor ki ben de askerim Ne farkın var öteki ölülerden Eskiden evlerde otururduk Dışında kaldık bütün kapıların Şimdi duvardan geçiyoruz Biri de diyor ki Uzunluğuna kollarımın hatırası Hala başım ağrıyor Yalan hepsi bunların inanmayın Biz yokuz diyor bir başkası II Akraba ölülerin kılığında geliyorlar Kolayca girmek için odama Bir bakıyorum amcam kardeşim Bir bakıyorum Polonyalı bir gedikli çavuşu Hemen de konuşuyor Bir kızım vardı beş yaşında Ölmüş şimdi beraberiz İçi sıkılıyor burada Ellerini Varşova'da unutmuş Çember çeviremiyor Ve bir ses Ne patates çapalamak Ne taş kırmak Ne de yük taşımak pazara Burada rahatım iyidir Biri de karısını merak etmiş Evden haber soruyor bana Üstümden kaputumu aldılar Öldüğüm zaman Üşüyorum Önümüz de kış Sonra bir ağızdan konuşuyorlar III Bir bardaktan su içiyoruz Birlikte yemek yiyoruz akşamları Kimisi sevgilimize aşık Kimisi evlat olmak istiyor anamıza Sebepsiz gidip geliyorlar vapurlarda Tramvayda aramıza giriyorlar Yeniden uzun uzun yaşamak istiyorlar Bizden ayrılmadıklarına bakılırsa
