Paskalya
MsXLabs.org & Temel Britannica
Paskalya, Hıristiyan yortuları arasında en eski ve önemli olanıdır. Hz. İsa'nın çarmıha gerilmesinden sonra yeniden dirilişini kutlamak için düzenlenir.
Paskalya yortusu her zaman aynı tarihte kutlanmaz. İS 325'te toplanan Nikaia (İznik) Konsili, Paskalya'nın gece ve gündüz sürelerinin eşit olduğu bahar dönümünde ya da daha sonraki ilk dolunayda kutlanmasına karar verdi. Bu nedenle Paskalya kutlamalarının tarihi 22 Mart ile 25 Nisan arasında değişebilmektedir. Batı Avrupa Hıristiyanları hâlâ bu karara uyar. Oysa Ortodoks Kilisesi Paskalya'yı Yahudilerin Hamursuz Bayramı'ndan sonraki ilk pazar günü kutlar.
Paskalya'nın öyküsü Kutsal Kitap'ın Dört İncil'inde anlatılmıştır. Buna göre, çarmıha gerilerek öldürülen İsa'nın vücudu mumyalanarak kefene sarılır ve bir mağaraya konur. Mağaranın ağzı bir kaya ile kapatılır. Daha sonra mağaraya gelenler, kayanın yerinden oynamış olduğunu görürler. Kefen sargılarının hiç bozulmamış olmasına karşın, ceset ortada yoktur. Mağarada melek olduğuna inanılan bir adam oturmaktadır. Gelenlere Hz. İsa'nın göğe yükseldiğini söyler. Efsaneye göre, İsa önce Mecdelli Meryem'e, ardından da havarilerine ve arkadaşlarına görünmüştür. Böylece İsa'nın yeniden dirildiğine inanan Hıristiyanlar, bu olayı her yıl Paskalya yortusu ile kutlarlar.
Hıristiyanlık putperestler arasında yayılırken onların birçok gelenek ve şölenlerinden etkilenmiştir. Hz. İsa'nın yeniden doğuşunun kutlandığı Paskalya, yılın aynı dönemindeki eski ilkbaharı kutlama şenlikleriyle karışmıştır.
Yeniden dirilişin simgesi olan beyaz zambak Paskalya'nın özel çiçeğidir. Eski geleneklerde yeni yaşamı simgeleyen tavşanlar ve renkli yumurtalar Paskalya kutlamalarının da simgeleri olmuştur. Paskalya'da geleneksel olarak, boyanmış katı yumurtalar ve özel çörekler armağan edilir. Bugün bunların yanı sıra çikolatadan yumurtalar ve tavşanlar da Paskalya armağanları arasına girmiştir. Paskalya günü birçok kişi yeni bir giysi giymeye özen gösterir. Bunun da herhangi bir kötü olayı önleme kaygısını taşıyan eski bir boş inançtan kaynaklandığı sanılmaktadır.
Tanrı varsa eğer, ruhumu kutsasın... Ruhum varsa eğer!
