Çöl
Ne zaman
Bir masa başına otursam
Sana birşeyler yazmak için
Çocukluğumda seyrettiğim
Cambazlar geliyor aklıma
Elimdeki kalem
Birden
O sırık terazi gibi uzuyor
Ve ben
Çok geçmeden
O usta cambazdan uzak
Acemi bir palyonço gibi
Boşluğa yuvarlanıyorum
Düşlerin yaylanan ağında.
Sonra,
Görünmeyen seyircilerimin
Kahkahaları çınlarken
Kulaklarımda,
Kulaç atmaya çalışıyorum
Kurumuş bir gözyaşı denizinde
Cevat Çapan