1."kopuz" adı verilen sazla dile getirilmiştir. 2.Ölçü olarak ulusal ölçümüz olan "hece ölçüsü" kullanılmıştır. 3.Nazım birimi "dörtlük" tür. 4.Dönemine göre ayrı bir dili vardır. 5.Dizelere genel olarak yarım uyak hakimdir. 6.Daha çok doğa, aşk ve ölüm konuları işlenmiştir. 7.Bu döneme yönelik elimizdeki en eski kaynak Kaşgarlı Mahmut'un "Divan-ı Lügat-it Türk" adlı eseridir. 8.Bu dönem ürünleri anonimdir. 9.Avcı ve göçebe toplumun dinsel törenlerinden doğmuştur. 10.Anlatım söze dayanmaktadır. 11.Şiir ağırlıklıdır. 12.Uyak düzeni aaab,cccb,dddb dir.
1.Koşuk: Sığır denilen sürek avlarında söylenen şiirlerdir Konusu daha çok doğa, aşk, şavaş ve yiğitliktir. Bu tür daha sonra halk edebiyatında koşma adıyla anılmıştır. 2.Sav: Dönemin özlü sözleridir. Bugünkü atasözlerinin ilk biçimi niteliğindedir. 3.Sagu: "Yuğ" adı verilen ölüm törenlerinde ölen kişinin erdemlerini ve onun ölümünden duyulan hüznü,acı,üzüntüyü dile getiren şiirlerdir. 4.Destan: Toplumu derinden etkileyen olaylar sonucunda halk arasında kendiliğinden oluşan uzun nazım türüdür.
1.Toplumun ortak görüşleri yansıtılmıştır. 2.Olağanüstü özellikler bulunmaktadır. 3.Önemli kişiler han, kral gibi seçkin kişilerden veya toplumun kabullendiği bir kahramandan ibarettir. 4.Söyleyiş milli dil tarzındadır. 5.Oldukça uzun yazılardır. 6.Milli nazım ölçüsü kullanılmıştır. 7.Konuları bakımından savaş, deprem, yangın, mizah, ünlü kişilerin yaşamları şeklinde gruplandırma yapmak mümkündür.
