Karanlıkta Bir Aşk Fırtınası
Ölmeyi ister geceleri yüreğim
sessizliğe alışmışken
tam da uykuya dalarken
gelmeni ister yüreğim gelmeni.
Sen yıldız gibi parlak
ben sensizlik gibi ürkek
kayıp gitmiştin şehrimin üstünden
alışamadan ışığına,
gece sanki söz vermişti
ayrılıklara.
Alışmamı istemişti sanki
senden kalan tek hatıraya
yalnızlığa...
O rüzgârda savrulan saçlarına
benim elim uzanamasa da güzelim
parlamasa da gözlerim
şehrim karanlık diye gözlerim kapalı zannetme...
Sen gitsen de
bir umut işte
mum yakmışım gözlerime...
Karanlık bıraktığın şehrime
uğramasa da ışığın
ben bilirim ki;
bu gönül yana yana kül olur...
Yine sensiz
yine sessiz
yine sevgisiz
ben bilirim ki;
bu gönül yana yana kül olur...
