Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 637

Karanlıkta Bir Aşk Fırtınası




Ölmeyi ister geceleri yüreğim
sessizliğe alışmışken
tam da uykuya dalarken
gelmeni ister yüreğim gelmeni.

Sen yıldız gibi parlak
ben sensizlik gibi ürkek
kayıp gitmiştin şehrimin üstünden
alışamadan ışığına,
gece sanki söz vermişti
ayrılıklara.
Alışmamı istemişti sanki
senden kalan tek hatıraya
yalnızlığa...

O rüzgârda savrulan saçlarına
benim elim uzanamasa da güzelim
parlamasa da gözlerim
şehrim karanlık diye gözlerim kapalı zannetme...
Sen gitsen de
bir umut işte
mum yakmışım gözlerime...
Karanlık bıraktığın şehrime
uğramasa da ışığın
ben bilirim ki;
bu gönül yana yana kül olur...
Yine sensiz
yine sessiz
yine sevgisiz
ben bilirim ki;
bu gönül yana yana kül olur...

Gün / Aydın Hatipoğlu

Perdeyi açıverince
Üryan bir sabah takılıyor dallara
Gümrah gözlerinde çiçekleniyor şafak
Mahmur saçları çözülüyor gecenin

Çığ düşmüş yapraklara yazılı
Rahvan yazgısı yoksulluğun
Kınında hüznü taşıyan bir çingene şarkısı
Uzuyor tekerlerin tıkırtısında

Sevince bulanıyor elin
Sokakta kuş seslerini siyaha boyayan çocuk
Kapıda gün
Hakkını helal et sevgilim

Giderken

Bilerek mi yanına
almadın giderken
başının yastıkta
bıraktığı
çukuru

Güveniyordum
oysa ben sevgimize
vapur iskelesi
ya da tren istasyonundaki
saatin doğruluğu kadar

Beni senin gibi
bir de annem terketmişti
ki göbeğimde durur
onun yokluğundan
bana kalan
çukur

Karanlıklar Üstüne




Artık hiç sabah olmayacak yavrum
Çok uzun sürecek bu siyah gece
Ta zaman durunca, ömür bitince
Alış karanlığa, gözlerini yum
Artık hiç sabah olmayacak yavrum

Bilirim bu mor sükutu bilirim
Beyaz olmalı geceler, bembeyaz
Karanlıklar üstünedir şiirim
Bilirim, bu mor sükutu bilirim

Dağlar gibi deryalar gibi sonsuz
Karanlık, karanlık ölümden beter
Bir yol ki hayatla beraber biter
Taştan bir sükut ki hissiz ve ruhsuz
Dağlar gibi deryalar gibi sonsuz

Artık hiç sabah olmayacak yavrum
Bitkin gözlerime son bir defa bak
Bir daha o yerden gün doğmayacak
Bu mor gecelerde kayboldu ruhum
Artık hiç sabah olmayacak yavrum...

Evvelbaharda Açılır



Evvelbaharda açılır
Gonca gonca gülün dağlar
Can ile serden geçilir
İçildikçe mülün dağlar

Arayı arayı buldum
Sana indim ârâm oldum
Ziyaret etmeğe geldim
Memleketin, ilin dağlar

Gözüm yıldızlara bakar
Önümüze duman çöker
Çûş u hurûş edip akar
Bozbulanık selin dağlar

Yaradan Hak etmiş nazar
Gönül aşk deryasın gezer
Koç yiğitler kervan bozar
Kerbelâ'dır yolun dağlar

Goncadır güllerin solmaz
Yârinden ayrılan gülmez
Kâtibî der tâbir olmaz
Açılmış sümbülün dağlar

Geceler Neye Yarar



Dışarda fırtına var
Yüreğimde bir top kar
Sen yoksun bulut saçlım
Geceler neye yarar

Kumruların sesinde
Dinliyorum ahımı
Neyleyim gönül sevdi
Çekerim günahımı

Tuz ekmek hakkımız var
Düşürme dara beni
Kulaklarım sesinde
Her gece ara beni

Umutla yumak yumak
Çözüyor örüyorum
Yapraklarda çiçekte
Hep seni görüyorum

Geceler nasıl uzun
Saatleri saymak zor
Ufuk kızıl kan oldu
Gene akşam oluyor

Durağım meyhaneler
Ömrümü yoluyorum
Götürdüğüm mazimi
Kadehte buluyorum

Dışarda fırtına var
Yüreğimde bir top kar
Kollarımda sen yoksun
Geceler neye yarar

Uçuruma yakın hissediyorum bazen kendimi.

Ve

Gidebilceğinin!

Güdüsü

Yakıyor tenimi

Korkuyorum…

Bir gün,

Tenin tenimden ayrılırsa…

Yokluğunla birleşip,

Yok olursam,

Bilinmeze bensiz gidersen.

Tıkanıyorum…

Bencilim evet,

Biliyorum…

Seni değil, kendimi düşünüyorum.

Aslında bu bencillik biz’e

Bakma…

Bütün korkum Sen Ben olmamıza.

Diyemiyorum…

Seni çekiyor bu beden,

Bütün benliğimi…

Sarıyorsun,

Dokunamıyorum.

Su gibi;

Akıp giderken sana…

Zaman,

Yüreğim sen diye kusarken…

Beynim sensizlikten iflas durumda…

Çekiniyorum…

Ve

Şimdi

Söylüyorum…

Sheni Seviyorum..

Silivri Akşamları



Yavaşça esmerleşir tüm evlerin camları,
Bir hoş serinlik okşar kıpkırmızı damları,
Ve coşturur şarkılar masmavi dalgaları,

Ne dert kalır, ne hüzün, eritir tüm gamları
Silivri akşamları, Silivri akşamları...

Konuşur deniz deniz, konuşur mavi mavi
Ve sarar gönülleri büyük aşkın alevi
Mağlup eder neşeler keder isimli devi

Ne dert kalır, ne hüzün, eritir tüm gamları
Silivri akşamları, Silivri akşamları...

İşte lacivert bir gök, sevmenin tam sırası,
Ve kurulmuş doğanın o en zengin sofrası
Mavinin en güzeli, kırmızısı, sarısı...

Ne dert kalır, ne hüzün, eritir tüm gamları
Silivri akşamları, Silivri akşamları...