mukabele
isim (muka:bele) Arapça mu®¥bele
1 . Karşılık verme, karşılama, karşılık.
2 . Karşı gelme, başkaldırma.
3 . Toplu yerlerde yüksek sesle hatim okunurken Kur'an okumasını bilenlerin gözleriyle Kur'an'ı takip etmesi, bilmeyenlerin dinlemesi:
"Tevfik'in kızı selatin camilerine ramazanda mukabele için büyük ücretlerle çağrılıyordu."- H. E. Adıvar.
4 . eskimiş Karşılaştırma, karşılıklı yapılan okuma.
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
mukabelede bulunmak
mukabele etmek
mukabele okumak
