AHD

ya da AHİT
1. Herhangi bir şey için verilen söz; edilen yemin, ant: Merak etme, ahdimi tutar, borcumu öderim. Ahdim olsun intikamımı alacağım. Ahdine hıyanet etmek.
2. Esk. Bir padişahın saltanat süresini kapsayan dönem; zaman: "Ahdini vakt-i saadet bilir ebnâ-yı zaman" (Şinasi, XIX. yy ).
3. Esk. Antlaşma, muahede, ittifak.
4.

• Ahde vefa, sözünü tutma.
• Ahd -i karib, yakın zaman, önceki zaman: Din-i ıslamın ibtida-yı zuhurundan tâ ahd-i karibe gelince..." (Pertev Paşa layihası, XIX. yy.).
• Ahd-i milli, ulusal anlaşma, ulusal sözleşme.
• Ahd-şiken, anlaşmayı bozan, sözünden dönen.
• Ahdü peyman. söz ve yemin.

—Din. Eskive Yeni Ahit, hıristıyanlarca iki kesime bölünen kutsal kitaplar bütünü. Eski Ahit ya da Eski ittifak, Tanrı'ın yahudi kavmiyle ittifakı nın tarihine ilişkindir. Yeni Ahit ise, İsa tarafından gerçekleştirilen Yeni ittifak la ilgili yazıların bir derlemesidir. (KUTSAL KİTAP.)

—Huk. Ahde vefa, tarafların, devletlerin, sözleşme hükümlerine uymak zorunda olduklarını belirten ilke. (PACTA SUNT ŞERHANDA.)

—Kur. tar. Dört halife döneminde (632- 661), halifelerin adaletle ilgili olarak valilere yazdıkları buyruklara verilen ad.

—Tasav. Müridin tarikata girerken şeyhe verdiği söz.

—ANSİKL. isi. Kuran'da ahdin yerine getirilmemesinden "ahdi bozmak" diye söz edilir ve böyle davrananların sorumlu olacakları belirtilir (Bakara XXVII, CLXXVI, Ali imran LXXVI; Maide l,XIII;Râ’d XX).Kuran’da ayrıca israiloğulları’nın ve hıristiyanların, Allah'a kulluğun her türlü koşullarını yerine getireceklerini ahdettikleri, ancak bu ahdi bozdukları anlatılır. Hz. Muhammet’in bir hadisinde, ahdini bozanlar kötülenmiş ve münafık olarak nitelenmiştir.