Luchino Visconti (1906 Milano-1976 Roma) İtalyan film yönetmeni.
Klasik bir eğitimden sonra Fransız yönetmeni Jean Renoir'ın asistanı oldu. İtalya'ya döndükten sonra "Cinema" adlı derginin çevresinde toplanmış olan aydınlarla işbirliği yaptı. İlk filmi "Ossessione" (Tutku, 1942), faşist İtalyan yönetimine duyduğu tepkiyi yansıtıyordu. Yönetim tarafından yasaklanan bu film İtalya'da yeni gerçekçiliğin habercisi oldu.
1948'de Visconti, Verga'nın romanı "La Terra Trama"yı (Yer Sarsılıyor) sinemaya aktardı. Bu filmde Sicilya'daki yoksul balıkçıların yaşayış biçimlerini alışılmamış bir üslûp ve içerikle dile getirdi. "Bellissima"nın ardından çevirdiği "Senso" (Günahkâr Gönüller, 1954) ile İtalyan tarihinin önemli bir dönemini anlattı.
Daha sonraki yapıtları, Dostoyevski'den "Le Notti Bianche" (Beyaz Geceler, 1957), "Rocco e i suoi Fratelli" (Düşman Kardeşler, 1960) ve "İl Gattopardo"dır (Leopar, 1962). Büyük bir burjuva ailesinin, geçmişin kaybolmuş değerlerini arayarak tükenişini sergileyen "Vaghe Stelle dell'Orsa" (Büyük Ayının Soluk Yıldızı, 1965) ile Venedik Festivali Büyük Ödülü'nü aldı.
1967'de Camus'nün "Yabancı" adlı yapıtını sinemaya uyarladı: "Lo Stranjero" (1967). Bunu "La Caduti degli Dei" (Lanetliler, 1969), "Morte a Venezia" (Venedik'te Ölüm, 1971), "Ludwig" (1972), "Gruppo di Famiglia in un İnterno" (Aile Topluluğu, 1974) gibi olgunluk dönemi filmleri izledi. Gabriel d'Annunzio'nun romanına dayanan "l'İnnocente" (Masumlar) adlı filminin kurgusunu bitirmek üzereyken öldü.
Visconti aynı zamanda önemli bir oyun yönetmeniydi. Tiyatro çalışmalarıyla İtalyan seyircisine, Cocteau, Hemingway, Sartre gibi yazarların yapıtlarını duygulu bir analiz ve gerçekçi bir sentezle verdi. Tiyatroda sahneye koyucunun önemini artırarak, İtalyan tiyatrosunu uluslararası öncü tiyatronun önemli bir kolu yaptı. Tiyatro yapıtlarının yanı sıra Verdi ve Mozart'ın operalarını sahneledi.
MsXLabs & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi
