Grekçe Antik Yunan dili ve Hint-Avrupa dillerinin önemli kollarından biridir.
Eski Yunanistanda ve Doğu Akdeniz havzasında M.Ö. 7. yy'dan M.S. 6. yy'a kadar konuşulmuş olan, ölü bir dildir. Arkaik, Klasik ve Helenistik dönemleri vardır. "Antik Yunanca" olarak da bilinir. Bugünkü Yunancanın atası sayılmakla beraber gerek farklı harfler ihtiva etmesi, gerek telaffuz farkları, gerekse gramer yapısı ve oldukça gelişmiş bir vurgu sistemi ile bugünkü Yunanca'dan oldukça farklıdır. Bu sebeple bugünkü Yunanca ile benzerliği sıradan bir Hint Avrupa diline olan benzerliği kadardır.
En eski Grekçe ürünler, İ.Ö. 7. yüzyıldan kalmadır. Bu ilk yazıtlarda Grekçenin hem çok eski bir tarihi olduğu hem de değişik lehçeleri bulunduğu görülmektedir. Bu lehçelerden bazıları şunlardır: İyonya, Aiolya, Attike, Arkadya ve Dor lehçeleri. Attike'de ve Atina'da konuşulan Attike lehçesi, İ.Ö. 4. yüzyılda ülkenin ortak dili durumuna gelerek genelleşmiştir. Grekçenin tarihinde Eski Grekçe, Koine, Orta Grekçe ve Yeni Grekçe evreleri görülmektedir. Yeni Grekçe (bugünkü Yunanca) 1453'ten sonra başlamıştır.
MsXLabs.org & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi
