Edirne'de doğan II. Mehmet (Fatih) babasının 1451'de ölümü üzerine doğduğu şehirde tahta çıktı. Edirne bu dönemde İstanbul kuşatmasının hazırlıklarına sahne olurken, İstanbul surlarını döven toplar bu kentte döküldü. 1453 yılında İstanbul'un fethedilmesinden sonra Edirne başkent unvanını İstanbul'a devretse de Rumeli akınları nedeniyle imparatorluk için ikinci merkez olarak önemini sürdürdü. Fatih, çoğu seferini bu kentte planladı. Eğlencelerin en renklilerinin yaşandığı kent, 1457 yılında şehzadelerin bir ay süren sünnet düğünlerine de sahne oldu.

Fatih'in ardından 1481 yılında tahta çıkan II. Bayezit zamanında Edirne'de onun adıyla anılan külliyenin temelleri atıldı. Yine o dönemde, 1509 yılında 'küçük kıyamet' diye adlandırılan büyük bir deprem yaşandı. Edirne II. Bayezit ve oğlu I. Selim (Yavuz Sultan Selim) arasındaki mücadeleye de tanıklık etti. Tahtını I. Selim'e bırakmak zorunda kalan II. Bayezit Edirne yakınlarında Sazlıdere'de öldü. İran ve Mısır seferlerinin hazırlıklarını bu şehirde yapan I. Selim'in ölümü de Edirne yolunda öldü.

OSMANLI BAŞKENTİ EDİRNE

Sultan Süleyman (Kanuni) 1520 yılında padişah olunca başlattığı Belgrad Seferine Edirne'den yola çıktı. Kanuni Süleyman zamanında büyük gelişme gösteren şehrin su yolları Haseki Sultan tarafından bu dönemde yapıldı. II. Selim de Edirne'yi seven hükümdarlardan biri olarak saltanatının önemli bir kısmını Edirne'de geçirdi. Kentin en önemli eserlerinden Selimiye Camii de bu sevginin bir ürünüdür. II. Selim'den sonra gözden düşen Edirne, I. Ahmet döneminden başlayarak 17'nci yüzyıl boyunca yine büyük ilgi gördü. Bunun nedeni Edirne'nin o yıllarda moda haline gelen avcılık için uygun bir alan olmasıydı. Ayrıca o dönemde gerçekleşen Avrupa seferleri, Edirne'nin önemini daha da artırdı. Tunca üzerinde yapılan kayık sefaları da I. Ahmet zamanında başlamıştı.

1658 yılından sonra Edirne'ye gelen IV. Mehmet zamanında şehir çevresi gezinti yerleri, avlaklar ve köşklerle donatıldı. Edirne'den başlayan seferler ve seferlerin getirdiği canlılık nedeniyle kent en parlak günlerini yaşıyordu.
1683 yılından sonra Edirne'nin parlak döneminin sona erdiği görülür. Edirne yine her yıl Osmanlı ordularının toplandığı bir merkez durumundaydı ama, üst üste gelen yenilgiler sonucunda Macaristan'dan Balkanlar'dan ve düşen Osmanlı kalelerinden gelen asker ve göçmenlerle dolup taşıyordu. Edirne bu dönem çeşitli iç karışıklıklara da sahne oldu. 1695 yılında Eski Cami'de kılıç kuşanarak tahta çıkan II. Mustafa, ordusunun başında üç kez sefere çıktı. 1699 yılındaki Karlofça Antlaşması'ndan sonra bir süre İstanbul'a giden II. Mustafa çok sevdiği Edirne'nin ve avlaklarının özlemine dayanamayarak Edirne'ye yerleşti. Bu tutum, İstanbul halkının, özellikle ulema sınıfının geçim sıkıntılarına neden sayıldı ve 1703 yılındaki Edirne Ayaklanması olarak anılan olayla II. Mustafa'nın saltanatı sona erdi. Edirne Ayaklanması kentin gelişimini büyük ölçüde etkiledi. Eski üstünlüğünü yitiren şehir, ancak yeni seferler için İstanbul ve Anadolu'dan gelen birliklerin konakladığı bir üs konumuna gelmişti. III. Ahmet'ten sonra, 19. yüzyıl başlarında II. Mahmut'un gezisine değin Edirne uzun yıllar boyunca padişahların uğrak yeri olmaktan çıktı.

BAKINIZ
Antlaşmalar - Edirne Antlaşması
Antlaşmalar - Edirne-Segedin Antlaşması
Edirne - Merkez - Edirne Güzel Sanatlar Lisesi