meşhur dört büyük ilâhî kitaptan biri.

Allahü teâlâ tarafından Dâvûd aleyhisselâma indirilmiştir. Benî İsrâilin peygamberlerinden olan Dâvûd aleyhisselâm peygamberlikle sultanlığı kendinde toplamış bir peygamberdir (Bkz. Dâvûd aleyhisselâm). Dâvûd aleyhisselâmın çok güzel ve tesirli sesi olup kendisine İbrânî dilinde Zebûr kitabı geldi. Kurân-ı kerîmde meâlen; “Biz Dâvûda (aleyhisselâm) Zebûru verdik.” (İsrâ sûresi: 55) buyrulmuştur.

Bu kitap manzum şekilde olup Tevrâttan sonra indirilmiştir. Vâz ve nasîhat şeklindedir. Tevrâtı açıklamış onun hükümleriyle amel etmeye çağırmıştır. İçinde helâl ve harama dâir hükümler yoktur. Zebûr Tevrâtı neshetmemiş onun hükümlerini yürürlükten kaldırmamıştır. Ayrı bir şerîat kitâbı değildir. Dâvûd aleyhisselâm da hazret-i Mûsânın getirdiği dîni kuvvetlendirdiğinden resûl olmayıp İsrâiloğullarına gönderilen peygamberlerden biridir.

Dâvûd aleyhisselâmın çok güzel pek yanık ve tatlı sesle okuduğu Zebûru dinleyenler hayran kalıp kendinden geçerdi. Zebûr okunacağı zaman insanlar cinler ehil ve yırtıcı hayvanlar durur kuşlar üzerlerine kanat gerer rüzgâr dinerdi.

Hadîs-i şerîfte bildirildiği üzere Peygamber efendimiz bir gün Ebû Mûsel Eşarîyi (radıyallahü anh) Kurân-ı kerîm okurken dinledi ve; “Gerçekten sana Dâvûdun (aleyhisselâm) mizmarlarından (güzel ses ve âhenginden) biri verilmiştir.” buyurdu. Resûlullah efendimiz onun sesini Dâvûd aleyhisselâmın sesine benzetmiştir.

Kurân-ı kerîmden önce inzâl edilen (indirilen) bu Zebûr ve diğer ilâhî kitapların elde asılları olmayıp hepsi zamanla tahrif veya yok edilmişlerdir.