TAHTACILAR

Anadolu’nun çeşitli yörelerinde yaşayan alevi-türkmen topluluğu. Reşidettin’in Cami üttevarih adlı yapıtında adı geçen ve Tahtacılarla aynı özellikleri taşıyan Ağaçeriler’in soyundan oldukları öne sürülür. Bu görüşe göre Ağaçeriler ilkin Türkistan'dan Anadolu'ya göç etmiş, moğol istilası üzerine Suriye ve Irak’a geçmiş, bir bölümü yeniden Anadolu’ya dönerek Tahtacılar topluluğunu oluşturmuştur.

Bu dönemde daha çok Malatya ve Kahramanmaraş yöresinde yaşayan Tahtacılar daha sonra Kayseri, Sivas ve Çukurova'ya yayıldılar. Dulkadıroğulları, Akkoyunlular, Karakoyunlular ve Anadolu Selçuklularıyla siyası ilişkiler kuran Tahtacılar, OsmanlIlar döneminde öteki alevi toplulukları gibi Safeviler’e bağlılık gösterdiler.

Bu nedenle bir bölümü Rumeli yöresine sürüldü. XIX. yy. sonlarında sürgünden ve sünnilerle bir arada askerlik yapmaktan kurtulmak İçin bazıları İran pasaportu aldı, bazıları da kipti nüfusuna geçti OsmanlI kaynaklarında XVI. yy.'dan sonra Cemaat ı tahtacıyan olarak adları geçer Bugün daha çok Kahramanmaraş, Adana, İçel, Antalya, Denizli, Muğla, İsparta, Burdur, Balıkesir, Aydın ve İzmir yörelerinde yaşayan Tahtacılar ormanlık bölgelerde oturur ve ağaç işleriyle uğraşırlar Oğuz Türkmenleri içinde etnik özelliklerini en iyi koruyan topluluk olarak kabul edilirler. Başlıca Yanın Yatır ve Şehepli (Sehepli) kollarından ve bunlara bağlı oymaklardan oluşurlar inanış olarak aleviliği benimsemekle birlikte bağlı oldukları ocak, dede ve pir farklıdır. Bugün giderek göçebe yaşamdan yerleşik yaşama geçmekte ve temel uğraşları olan ağaç işlerinin yerini yeni uğraşlar almaktadır.

Tahtahöyük, Adana ilinde, Ceyhan'ın 4 km kadar G.-B.’sında höyük; yüzey araştırmalarında Demir çağı, Hellenistik ve Roma dönemlerinden kalıntılara rastlandı.