Orhan Kemal

Romancı ve hikâye yazarı. Ceyhan’da doğdu. A. Kemâli Bey’in oğlu. Babasının Suriye’ye kaçması üzerine ortaoku­lun son sınıfından ayrıldı. İşçilik, kâtiplik yaptı. 1950′de İs­tanbul’a geldi ve eserlerinin geliri ile geçindi. Tedavi için gittiği Sofya’da öldü. İstanbul’da Zincirlikuyu Mezarlığına gömüldü.

Önce Yedigün, Yeni Ses, Yürüyüş ve Gün dergilerinde şiirleri çıktı (1939-1946). 1940 yılından İtibaren hikaye yayımlamaya başladı. 1948′den itibaren romana başladı. Eserlerinde kendi hayatını, Çukurova’daki işçi ve ırgatların, istanbul’daki yoksul insanların hayatını anlattı. Ruh tahlil­lerine yer vermez. Üslûbu îtinasızdır. Karşılıklı konuşmalar­da şîve taklitlerine çok yer verir.

Öykü kitapları: 1. Ekmek Kavgası (1949), 2. Sarhoşlar (1951), 3. Çamaşırcının Kızı (1952), 4. 72. Koğuş (1954), 5. Grev (1954), 6. Arka Sokak (1956), 7. Kardeş Payı (1957), 8. Babil Kulesi (1957), 9. Dünyada Harb Vardı (1963), 10. İşsiz (1966), 11. Önce Ekmek (1968), 12. Küçükler ve Büyükler (1971).

Romanları: 1. Baba Evi (1949), 2. Avare Yıllar (1950), 3. Murtaza (1952), 4. Cemile (1952), 5. Bereketli Topraklar Üzerine (1954), 6. Suçlu (1957), 7. Devlet Kuşu (1958), 8. Vu­kuat Var (1959), 9. Gâvurun Kızı (1959), 10. Küçücük (1860). 11. Dünya Evi (1960), 12. El Kızı (1960;, 13. Hanımın Çiftliği (1961), 14. Eskici ve Oğulları ( Eskici Dükkanı, 1962), 15. Gurbet Kuşları (1962), 16. Sokakların Çocuğu (1963), 17. Ma­halle Kavgası (1963), 18. Kanlı Topraklar (1963), 19. Bir Filiz Vardı (1965), 20. Müfettişler Müfettişi (1966), 21.Yalancı Dün­ya (1966), 22. Evlerden Biri (1966), 23. Arkadaş Islıkları (1968), 24. Sokaklardan Bir Kız (1968), 25. üç Kâğıtçı (1969), 26. Kötü Yol (19695, 27. Kaçak (1970)