Okul
Çeşitli derecelerde toplu olarak genel ya da özel öğrenim yapılan kurum.
Terim, sözün kaynak anlamında, hangi düzeyde olursa olsun bütün öğrenim kurumları için kullanılır. Sözcüğün anlamı giderek daha da genişleyerek belli bir bilgin ya da sanatçı topluluğunu ya da üslubu gösterir olmuştur: "Rönesans okulu, Frankfurt okulu" gibi. Çok eski çağlardan beri insanları küçük yaştan itibaren eğitip yetiştirmek eğilimi vardı. İlk kurulan okullarda, din eğitimiyle birlikte dünyevî eğitim beraberce yürütülmüştür. Eski Yunan'da ilk özel okulun Akademos adlı bilgin tarafından kurulduğu kabul edilir. Akademos, evinin bahçesinde verdiği derslerle özel okullarda ilk adımı atmıştır. Daha sonra uzmanlık öğrenimi yapan okullara "Akademi" denilmiştir. Roma'da, ders verilen her ev birer okul olarak kabul edilmiştir. İlk dilbilgisi okulları ise İ.Ö. 3. yüzyılda açılmıştır. Daha sonra kurulan okullara nitelikleri yönünden "kent okulları", "imparatorluk okulları" denilmiştir. Orta Çağ'da okullar tamamıyla kiliseye bağlanmış ve öğretimde temel, din kuralları olmuş, öğretmenin dedikleri mutlak, değişmez bilgiler sayılmıştır. Doğu'da ve İslâm dünyasında da okullar dine bağlı olarak kurulup gelişmiştir. Türkiye'de Osmanlılar döneminde başlıca okullar sıbyan mektepleri, medreseler ve Enderun mektebiydi.
Tanzimat'tan (1839) sonra medreselerin yanı sıra genel kültür de vermeyi amaçlayan çeşitli ilköğrenim ve ortaöğrenim kurumları açıldı. Ayrıca sıbyan mektepleri de yeniden düzenlendi. Cumhuriyet döneminde 3 Mart 1924'te kabul edilen "Tevhidi Tedrisat Kanunu" ile, sıbyan mektepleri Millî Eğitim Bakanlığı'na bağlandı. 22 Mart 1926'da bu okullar tamamen kaldırıldı ve bunların yerini günümüzdeki ilköğretim, lise, yüksekokul gibi çağdaş öğrenim kurumları aldı. Günümüzde ilköğretim okulları bütün yurtta yaygın bir hâle gelmiştir.
Ayrıca eğitim sistemlerinde de çağdaş yöntemler uygulanmasına özen gösterilmektedir. Türkiye'de ilköğretim çağından sonra öğrenim, orta ve Çeşitli derecelerde toplu olarak genel ya da özel öğrenim yapılan kurum. Terim, sözün kaynak anlamında, hangi düzeyde olursa olsun bütün öğrenim kurumları için kullanılır. Sözcüğün anlamı giderek daha da genişleyerek belli bir bilgin ya da sanatçı topluluğunu ya da üslubu gösterir olmuştur: "Rönesans okulu, Frankfurt okulu" gibi. Çok eski çağlardan beri insanları küçük yaştan itibaren eğitip yetiştirmek eğilimi vardı. İlk kurulan okullarda, din eğitimiyle birlikte dünyevî eğitim beraberce yürütülmüştür. Eski Yunan'da ilk özel okulun Akademos adlı bilgin tarafından kurulduğu kabul edilir. Akademos, evinin bahçesinde verdiği derslerle özel okullarda ilk adımı atmıştır. Daha sonra uzmanlık öğrenimi yapan okullara "Akademi" denilmiştir. Roma'da, ders verilen her ev birer okul olarak kabul edilmiştir.
İlk dilbilgisi okulları ise İ.Ö. 3. yüzyılda açılmıştır. Daha sonra kurulan okullara nitelikleri yönünden "kent okulları", "imparatorluk okulları" denilmiştir. Orta Çağ'da okullar tamamıyla kiliseye bağlanmış ve öğretimde temel, din kuralları olmuş, öğretmenin dedikleri mutlak, değişmez bilgiler sayılmıştır. Doğu'da ve İslâm dünyasında da okullar dine bağlı olarak kurulup gelişmiştir. Türkiye'de Osmanlılar döneminde başlıca okullar sıbyan mektepleri, medreseler ve Enderun mektebiydi. Tanzimat'tan (1839) sonra medreselerin yanı sıra genel kültür de vermeyi amaçlayan çeşitli ilköğrenim ve ortaöğrenim kurumları açıldı. Ayrıca sıbyan mektepleri de yeniden düzenlendi. Cumhuriyet döneminde 3 Mart 1924'te kabul edilen "Tevhidi Tedrisat Kanunu" ile, sıbyan mektepleri Millî Eğitim Bakanlığı'na bağlandı. 22 Mart 1926'da bu okullar tamamen kaldırıldı ve bunların yerini günümüzdeki ilköğretim, lise, yüksekokul gibi çağdaş öğrenim kurumları aldı. Günümüzde ilköğretim okulları bütün yurtta yaygın bir hâle gelmiştir.
Ayrıca eğitim sistemlerinde de çağdaş yöntemler uygulanmasına özen gösterilmektedir. Türkiye'de ilköğretim çağından sonra öğrenim, orta ve Çeşitli derecelerde toplu olarak genel ya da özel öğrenim yapılan kurum. Terim, sözün kaynak anlamında, hangi düzeyde olursa olsun bütün öğrenim kurumları için kullanılır. Sözcüğün anlamı giderek daha da genişleyerek belli bir bilgin ya da sanatçı topluluğunu ya da üslubu gösterir olmuştur: "Rönesans okulu, Frankfurt okulu" gibi. Çok eski çağlardan beri insanları küçük yaştan itibaren eğitip yetiştirmek eğilimi vardı. İlk kurulan okullarda, din eğitimiyle birlikte dünyevî eğitim beraberce yürütülmüştür. Eski Yunan'da ilk özel okulun Akademos adlı bilgin tarafından kurulduğu kabul edilir.
Akademos, evinin bahçesinde verdiği derslerle özel okullarda ilk adımı atmıştır. Daha sonra uzmanlık öğrenimi yapan okullara "Akademi" denilmiştir. Roma'da, ders verilen her ev birer okul olarak kabul edilmiştir. İlk dilbilgisi okulları ise İ.Ö. 3. yüzyılda açılmıştır. Daha sonra kurulan okullara nitelikleri yönünden "kent okulları", "imparatorluk okulları" denilmiştir. Orta Çağ'da okullar tamamıyla kiliseye bağlanmış ve öğretimde temel, din kuralları olmuş, öğretmenin dedikleri mutlak, değişmez bilgiler sayılmıştır. Doğu'da ve İslâm dünyasında da okullar dine bağlı olarak kurulup gelişmiştir. Türkiye'de Osmanlılar döneminde başlıca okullar sıbyan mektepleri, medreseler ve Enderun mektebiydi.
Tanzimat'tan (1839) sonra medreselerin yanı sıra genel kültür de vermeyi amaçlayan çeşitli ilköğrenim ve ortaöğrenim kurumları açıldı. Ayrıca sıbyan mektepleri de yeniden düzenlendi. Cumhuriyet döneminde 3 Mart 1924'te kabul edilen "Tevhidi Tedrisat Kanunu" ile, sıbyan mektepleri Millî Eğitim Bakanlığı'na bağlandı. 22 Mart 1926'da bu okullar tamamen kaldırıldı ve bunların yerini günümüzdeki ilköğretim, lise, yüksekokul gibi çağdaş öğrenim kurumları aldı. Günümüzde ilköğretim okulları bütün yurtta yaygın bir hâle gelmiştir. Ayrıca eğitim sistemlerinde de çağdaş yöntemler uygulanmasına özen gösterilmektedir. Türkiye'de ilköğretim çağından sonra öğrenim, orta ve yükseköğrenim olmak üzere ikiye ayrılır. Ortaöğrenim tek evrelidir: lise. Öğrenim süresi ilköğretim okullarında 8, lisede 3 yıldır.
Liselerde ikinci sınıftan sonra öğrenciler branşlara ayrılırlar. Liseden sonra yükseköğrenim başlar. Son zamanlarda klasik liselerin yanı sıra çeşitli meslek liselerinin açılmasına ağırlık verilmiştir. Türkiye'de ayrıca çeşitli özel kolejler, okullar ve bazı yabancı liseler vardır. Bu tür okullarda özellikle yabancı dil öğrenimine daha geniş yer verilir. Bu okulların bazıları üç, bazıları da dört yıllıktır. Türkiye'de, Cumhuriyet döneminde öğretmen okullarına da ayrı bir önem verilmiştir. Eğitim enstitüleri ilköğretim okullarına, yüksek öğretmen okulları ve üniversiteler de liselere öğretmen yetiştirir. Yükseköğrenim, liseyi bitirenlerin girdikleri Tıp, Siyasal Bilgiler Fakültesi, Edebiyat Fakültesi, Teknik Üniversite gibi ihtisas okullarıdır. Son yıllarda Türkiye'nin çeşitli yörelerinde birçok üniversite açılmıştır. MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi
