Kibir (Büyüklenmek)
Kibir, kendisini başkasından üstün görmektir. Kibir, kötü huydur ve haramdır. Kibrin aksine tevâzu denir. Tevâzu, kendini başkaları ile bir görmektir. Bu çok iyi bir huydur.Tevâzu sahibi, kendini başkalarından aşağı görmez.
Hadîs-i Şerîflerde Buyuruldu ki,
“Tevâzu eden, helal kazanan, huyu güzel olan, herkese karşı yumuşak olan ve kimseye kötülük yapmayan çok iyi bir insandır.”
“Kibir ve hıyaneti,kul borcu olmayan mümin, hesapsız Cennete girecektir.”
Babaları ve dedeleri ile övünmek, cahillik ve ahmaklıktır. Onların salih olmaları ile övünmemeli, onlar gibi salih olmaya çalışmalıdır.Kadınların çoğu güzellikleri ile kibirlenirler. Hâlbuki, güzellik insanda kalıcı değildir. Genç ve kuvvetli olmakla kibirlenmek de cahilliktir. Gençliğinden, gücünden, kuvvetinden ayrılmayan kimse görülmüş müdür? Geçici olan ve hayvanlarla ortaklaşa bulunan şeylerle kibirlenmek akla uygun değildir.Mal, evlât, mevki ve rütbe ile büyüklenmek ise, insana hiç yakışmaz. Çünkü bunlar kendinde bulunan üstünlükler değil, gelip geçen ve kendinde kalmayan şeylerdir. Bunlar, ahlâksızlarda, kötü kimselerde, hatta kâfirlerde de bulunur.
Tevâzu sahibi olabilmek için; nereden geldiğini, nereye gideceğini bilmek lâzımdır. İnsanoğlu, önceleri hiçbir şey yapamayan, hareket edemeyen bir bebek iken sonraları her an hasta olmak, ölmek korkusuyla yaşar. Nihayet ölecek, çürüyecek, toprak olacaktır. Hayvanlara, böceklere yem olacak, kabir azabı ve kıyamet sıkıntıları çekecektir. Cehennemde sonsuz yanmak korkusu içinde yaşayan kimseye büyüklenmek yakışır mı?
''Eskiden iyilik yaparlardı söylemezlerdi.Sonra hem yapmaya hem de söylemeye başladılar.Şimdi ise yapmıyorlar fakat söylüyorlar.''(Ömer Bin Haris;Rahmetullahi Aleyh)
Kaynak : İslâm Ahlâkı / Sayfa : 48
