Jean de La Fontaine
(1621 Château-Thierry/Champagne - 1695 Paris)
Fransız şairi.
Babası varlıklı bir korucuydu. İlkokuldan sonra papaz okuluna gittiyse de, papazlığa ısınamayarak okulu bıraktı. Hukuk öğrenimi gördükten sonra babasının görevini devraldı (1647). Karısını yüzüstü bırakarak Paris'e yerleşti (1658). Önemli kişilerden destek gördü. Yirmi yıl Sablière Markizi'nin yanında yaşadı. Nüktedanlığı ve renkli kişiliği sayesinde Paris salonlarının gözde kişilerinden biri oldu, ama ciddî ve disiplinli bir çalışmayı da hep sürdürdü.
Racine'in yanı sıra, büyük şairler bakımından yoksul olan çağının en önemli sanatçısıdır. Onu dünya çapında üne kavuşturan "Fables" (Fabller, 1668 - 1694) adlı yapıtıdır. Yaşadığı sürece ona belki de "Fabller"den daha büyük bir başarı getiren "Contes" (Masallar, 1665, 1666, 1671) ise, Boccaccio, Ariosto, Aretino ve Rabelais gibi yazarları örnek alarak yazılmış, açık saçık, hafif ve şık bir yapıttır.
Onun başlıca yapıtlarından biri de, mitolojik ve modern ögeleri ustalıkla bağdaştıran "Psyche" (1669) adlı romanıdır. 1668-1694 yılları arasında on iki kitapta yayımladığı 245 fabl, Aisopos'a, Lâtin şairleri Babrios ve Phaedrus'a ve Bidpai (Pilpay) ya da Beydeba adı altında tanınan Hint kaynağına dayanır.
Ancak La Fontaine bu türün yeni bir biçimini geliştirir: Kaynaklarda en geniş yeri tutan ve bu arada hayvanları da soyutlaştıran ahlâkçı öğüt vericilik, onda çok seyrek görülür. Bunun yerini, derin bir doğa sevgisinin canlandırdığı bir anlatım alır. Yazar, hayvanlara karakter özellikleri yakıştırdığı gibi, onları insanlar gibi konuşturur, insanları ise hayvanlar gibi betimler. Her fabl, bir bakıma minyatür bir insanlık dramıdır. La Fontaine'in fablleri Orhan Veli Kanık (1948), Selahattin Eyüboğlu (1960) tarafından Türkçeye çevrilmiş ve yayımlanmıştır.
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi
