Türk Süsleme Sanatları - Ahşap İşlemeciliği

Oymacılık
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi

Camilerde figürsüz stucco süslemeler, Osmanlılar zamanında yan mekânlarda ocak ve nişli raflarla bütün bir duvarı kaplayacak ölçüde kullanılmıştır.

Çeşitli maddeleri oyarak arada boşluklar bırakacak biçimde işleme. Oymacılık, eski çağlarda taş üzerine birtakım biçimlerin oyulmasıyla ortaya çıktı. Oymacılığın özelliği, bir yüzey sanatı olmasındadır. Genellikle mermer ve tahta üzerine yapılır, metal oymacılığı pek yaygın değildir. İki tür oymacılık vardır. Tasarlanan biçimi, maddenin üzerine oyma (alçak kabartma) ya da taşı oyarak biçimi üstte bırakma (yüksek kabartma). Taş oymacılığının en çok uygulandığı alanlar kentçilik ve yapı mimarîsidir. Ağaç oymacılığında ayrıca, şebeke oyma ve geçme gibi teknikler de geliştirildi. Geçme tekniğini daha çok Osmanlılar kullandılar. Türk ağaç oymacılığı önce Helenistik ve Sasani geleneğine bağlıyken, sonraları kendi sanat anlayışını belirten örnekler verdi. Osmanlılar ağaç oyma işçiliğine kendi anlatım biçimlerini koydular ve daha çok geometrik biçimlerle insan ve hayvan figürleri yaptılar. Selçuklu oyma sanatındaki geometrik ve Rumî süsleme tekniği, Osmanlı sanatına dekoratif bir öge olarak girdi. Osmanlılar bu geleneği, zengin çiçekli motiflerle ve sedef, bağa ve fildişi kakma tekniğiyle geliştirdiler. Oymacılık, Orta ve Uzak Asya'da da çok gelişmiş bir sanat koludur.

MsXLabs Üye Girişi