Osmanlı Türkçesi (Osmanlıca)

Osmanlıca
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi

Batı Türkçesinin Osmanlı Devleti'nde konuşulan bir evresidir. Osmanlıcanın tarihî gelişimi şöyledir;

Eski Osmanlıca (14.-15. yüzyıl)
Orta Osmanlıca (1450-1839)
Yeni Osmanlıca (1839-1923)

Eski ve Orta Osmanlıca bütün divan edebiyatı şiir ve düzyazı ürünlerinin ortaya konulduğu dönemi kapsar. Arap ve Fars alfabesinden yararlanılarak oluşturulan Osmanlı alfabesinin kullanıldığı Osmanlıca evresinde, bir yandan Eski Oğuz Türkçesi kalıntılarına, öte yandan Arapça ve Farsça sözcük ve dil kurallarına rastlanır. Hele kimi şiir ya da düzyazı (Veysî ve Nergisî'nin yapıtları) ürünlerinde belirteçler ve yüklemler dışında hiçbir Türkçe sözcük yer almaz. Tanzimat, Edebiyatı Cedide ve Fecri Ati dönemlerine de Yeni Osmanlıca adı verilmektedir. Bu dönemlerde dilin özleşmesi yolunda birtakım girişimler olmuş, fakat eski kültürle yetişen aydınların bu girişimleri pek de olumlu sonuç vermemiştir. Hele Edebiyatı Cedide döneminde yeni imgeleri anlatabilmek için Arapça ve Farsça sözcüklerden yeni sözcükler alınmış, Arapça dil kurallarına göre yeni sözcükler türetmişlerdir. Türkçülük akımının dilde özleşmeyi amaçlaması ve Genç Kalemler dergisi çevresindeki genç yazarların olumlu girişimleri ve Ziya Gökalp'in "dilde Türkçülük" başlığında ilkeleştirdiği görüşler sonucu Türkçe, Osmanlıca evresinden Türkiye Türkçesi evresine geçmiştir.

MsXLabs Üye Girişi