Radyo
Radyo dalgaları aracılığıyla uzak mesafelerden yapılan bilgi alışverişi ve bunun gerçekleştirildiği sistem. Radyoyla iletişim, bir verici istasyon ve buna bağlı radyolink istasyonlarıyla alıcı bir istasyondan oluşur. Verici istasyonda bir piezoelektrik osilatör aracılığıyla düzgün radyo frekanslı taşıyıcı dalgalar oluşturulur. Bu dalgalar güçlendirilerek iletilmesi istenen bilgiyi taşıyan bir sinyalle (örneğin ses) modüle edilir. Daha sonra, modüle edilmiş radyo frekanslı sinyal yeniden güçlendirilerek bir antenden yayılır. Alıcı istasyonda başka bir anten, bu yayılmış enerjinin çok küçük bir bölümünü (ve bir miktar da parazit gürültü) alır. Bu sinyal de güçlendirilip ters bir modülasyonla başlangıçtaki sinyal (ses) elde edilir.
Radyo iletişimi ya alıcı-verici istasyonlar arasında gerçekleştirilir ya da radyo yayınlarında olduğu gibi, merkezi bir istasyonun (verici) yaptığı yayın ayrı ayrı alıcılarca alınır. Bu durumda merkezden yayılan program radyo alıcılarına telli ya da telsiz (mikrodalga) bağlantılar (link istasyonları) aracılığıyla ulaştırılır. Radyo iletişiminden yararlananların çokluğu (uçaklar, gemiler, güvenlik kuvvetleri, amatör radyocular, normal radyo yayınları), girişim olayına yol açabileceğinden elektromanyetik tayfın radyo frekansı bölümünün denetimli biçimde kullanılması gerekir. Bu nedenle her ülkede kullanılacak frekanslar uluslararası anlaşmalarla belirlenmiştir.
Radyo dalgalarının varlığını ilk kez 1860'larda James Clark Maxwell ileri sürdü. Deneysel olarak üretilebilmeleri ise ancak 1887'de, Heinrich Hertz tarafından gerçekleştirildi. 1894'te Oliver Lodge "telsiz" telgrafı, 1901'de de Marconi ilk denizaşırı radyo yayınını başardı. Ses yayını 1900'de gerçekleştirildiyse de verici ve güçlendirici zayıf kalmaktaydı. Bu sorun 1906'da Lee De Forest'in triyot lambayı bulmasıyla halledildi. Transistörün bulunmasıyla II. Dünya Savaşı'ndan sonra radyo teknolojisi de önemli değişme ve gelişmeler yaşadı.
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi
