Reçine
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi
Belli sıcaklıklarda yapışkanlığı ya da sakızımsı oluşuyla tanınan, molekül ağırlığı yüksek organik madde. Doğal reçineler çok az sayıda olmakla birlikte, sentetik reçineler son derece çeşitlilik gösterir. Doğal reçineler ağaçlardan elde edilir. Başlıca üç çeşittirler. Uçucu yağlar içeren oleoreçineler, doğal sakız içeren sakız reçineleri ve sakızı olmayan, az miktarda uçucu yağ taşıyan sert reçineler. Oleoreçineler içinde en bilinenleri Kanada balsamı ve terebentindir. Terebentinin damıtılmasıyla elde edilen katı bir reçine olan çamsakızı (rosin), boya, vernik, kâğıt, muşamba ve lastik sanayiinde kullanılır. Katı reçinelerin, kaygan yüzeyleri, daha az kaygan duruma getirme özellikleri de vardır. Plastiklerin hepsi bir reçine olup plastikle reçine arasındaki ayrım muğlaktır, hatta keyfidir. Kısmen sentetik reçine sayılabilecek ilk reçine 1862'de nitroselüloz, bitkisel yağlar ve kâfurdan elde edildi. Selüloit ise 1869'da yapıldı. Tam anlamıyla ilk sentetik reçine 1910'da L. H. Baekeland tarafından fenol ve formaldehitten elde edilen bakalittir. 1920'lerde kauçuğun ve stiren reçinesinin polimer yapısı üzerinde yapılan çalışmalar polimer biliminin kuramsal temelini oluştururken bir yandan da sentetik plastik ve reçinelerin geliştirilmesinde başlıca etken olmuştur.
