Keçi
MsXLabs.org & MORPA Genel Kültür Ansiklopedisi
Gevişgetirenlerden bir memeli (Capra). Tipik özelliği çenesinin ön tarafındaki sakalıdır. Keçi çok eski zamanlarda evcilleştirilmiştir. Evcil keçinin (C. domesticus ya da C. hircus) hangi yaban keçisinden türediği kesin olarak bilinmemektedir. Bu konuda çeşitli görüşler vardır. Kimileri Asya, kimileri ise Afrika keçilerinden türediğini söylerler. Keçi; eti, sütü, derisi ve kılı için beslenir. Çok çeşitli bitkileri yiyebilen, kanaatkâr bir hayvan olduğundan dağlık ve fazla verimli olmayan bölgelerde, özellikle yoksul halk tarafından çok beslenir. Bunun yanında her türlü bitkiyi yediğinden ve çok hareketli olduğundan, kontrolsuz otlatıldığında, zararlı bir hayvan olur. Eti değerli, sütü boldur. Kılları kaba olmakla birlikte, Ankara, Tibet, Keşmir gibi türlerinin tüyleri uzundur ve dokumacılıkta kullanılır. Dünyadaki evcil keçilerin büyük çoğunluğu Asya, Afrika ve Avrupa'da bulunur. Keçi cinsi dört altcinse ayrılır. Bunlar; evcil keçi, Kanada ve Anadolu'da yaşayan yabankeçisi ve Keşmir'in marhorkeçisi türlerini kapsayan "Capra" altcinsi; kafkaskeçisi ile pirenekeçisinin girdiği "turus" altcinsi; alpkeçisinin bulunduğu "ibex" altcinsi ve dağkeçisi ile nübyekeçisini kapsayan "aegoceros" altcinsidir. Yabanıl keçiler dağlık, kayalık yerlerde yaşayan, hafif yapılı, çevik, geriye doğru kıvrık boynuzlu hayvanlardır. Türkiye'de yetiştirilen keçiler iki ırktandır. Bunlar kılkeçisi ve tiftikkeçisidir (ankarakeçisi). Türkiye'de iki ırktan toplam 8.000.000 (1998) keçi vardır.
