Gülün tam ortasında ağlıyorum.
Her akşam sokak ortasında öldükçe,
Önümü arkamı bilmiyorum.
Azaldığını duyup duyup karanlıkta,
Beni ayakta tutan gözlerinin...

Ellerini alıyorum sabah kadar seviyorum .
Ellerin beyaz tekrar beyaz tekrar beyaz...
İstasyonda tiren oluyor biraz,
Ben bazan istasyonu bulamayan bir adamım.

Gülü alıyorum yüzüme sürüyorum,
Her nasılsa sokağa düşmüş.
Kolumu kanadımı kırıyorum,
Bir kan oluyor bir kıyamet bir çalgı.
Ve zurnanın ucunda yepyeni bir çingene...

Cemal SÜREYA