Yalnızlığıma (Yalnızlık)

sen buralardan gideli
boynu bükük bir İstanbul kaldı ardından
unutmayı yüzledikçe şimdi kulağımdaki ses
kaçınılmaz
rüzgârın ısırık izi berzahlarında
ve o soğuk ayrılığın dalgasında hırçın denizin
ortasında ben kızkulesi kadar şaşkın
işte o yüzdendir ki hiç sevmez bu sahilde
çiçekçiler
mevsimsiz yağan yağmurları…

bilirsin aslında
senin doğduğun yerde güneş
çavmaz yüzlere
sevenlerin mayasında yas
gururla bezenmiş kundağı
ve gözyaşı esir düşmüş
semtin yırtık kuşağında

ve özlemek dediğin…
dilinin dürgüsünde hep
aynı, çocukça
yüreğinin o aşınmaz taftasında
yarınsız bir kadının
yalnızlığının dokusu
sanki bir sevda masalında karşılaşmak bir gün
avunmak kim bilir düşünde
tesellinin
bir martı gibi rüyalarında yaralı
vurgun yemiş bir sünger avcısı kadar
süzgün
orada işte kayaların infazında
fırtına sonrasındaki o özlem
o benim hâlâ dingin

MsXLabs Üye Girişi