Başlıca temsilcisi Ockham’lı William olan öğreti. Bu öğretiye göre, kavramların zihin dışında varlığı yoktur; gerçek olarak var olduklarından söz edilemez (bu, tümel terimleri, töz- ler'in adları olarak kabul eden gerçekçi ya da platoncu görüşe karşıttır). Ockham’lı William'ın adcılığı, varlık bilimsel (gerçek olarak var olanlar yalnızca bireylerdir); ve hatta siyasal ve ekonomik (daha sonraları İngiliz filozof Hobbes'un "ele geçirici bireyciliği" savunmasında açıklığa kavuştu) özellikler taşır. Ama adcı düşünce akımının, kimi zaman çeşitli ve beklenmedik biçimlere bürünerek çağdaş dönemde büyük ölçüde ortaya çıktığını unutmamak gerekir. Matematik mantığın tekniklerinin, tutarlı ve belirli bir programın dile getirilmesini olanaklı kılması, bu durumu daha da pekiştirmiştir. "Issız manzaralardan zevk aldıkları için” (Quine) adcı görüşe bağlanabilen düşünürler, “olanaklı olan her yerde, çıkarsanmış soyut varlıkların yerine, mantıksal kuruluşları" (Russell) koyarak bir "varlık bilimsel azaltma'' işlemini gerçekleştirdiler.
Dünyanın eşyasını azaltmayı amaçlayan bu programın gerçekleştirilmesinin örneği olarak, Norbert Wiener'in ve K Kuratowski’nin, bağıntı kavramını, sınıfların sınıfı kavramına ayrıştırmasını gösterebiliriz (Fundamenta Mathematicae, 1920).Buna göre, bir asimetrik bağıntı olan (R, düzenli çiftlerin bir sınıfı olarak tanımlanabilir ama düzenli çift (a, b) de düzensiz sınıfların, düzensiz sınıfı olarak tanımlanabilir. Demek ki bağıntılara ilişkin her söylem, sınıfların sınıfları üzerine söylemin bir kısaltmasından başka şey değildir. Böylece, kendinde bağıntıların var olduğunu kabul etmenin gereksiz olduğu ve Ockham'ın usturasına göre bunların geçerliğinden söz edilemeyeceği gösterilmiş oluyor. Bu açıdan, Hilbert'in sonlulukçu girişimi de adcı programın bir çeşidi olarak görülebilir.
Kaynak:MsXLabs & Büyük Larousse
Son düzenleyen nötrino; 3 Haziran 2015 14:01
Sebep: Vikipediden alıntı içerik değiştirildi!
