Arama


_EKSELANS_ - avatarı
_EKSELANS_
Kayıtlı Üye
1 Ocak 2013       Mesaj #7
_EKSELANS_ - avatarı
Kayıtlı Üye

Akdeniz iklimi


Akdeniz iklimi, yaz sıcaklığı güneş ışınlarının düşme açısına, kuraklık ise alçalıcı hava hareketlerine bağlıdır. En sıcak ay ortalaması 34-45 °C, en soğuk ay ortalaması 8-10 °C dir. Yıllık sıcaklık ortalaması 18 °C dir. Kar yağışı ve don olayı çok ender görülür. En fazla yağış kışın, en az yağış yazın düşer. Kışın görülen yağışlar cephesel kökenlidir. Cephesel yağışlar en fazla bu iklimde görülür.
Yıllık yağış miktarı yükseltiye göre değişir. Ortalama 400-600 mm arasındadır. Yağış rejimi düzensizdir.
Bitki örtüsü maki'dir. Maki yaz kuraklığına dayanabilen; Mersin, Defne, Kocayemiş, Zeytin, Zakkum, Keçiboynuzu gibi kısa bodur ağaçlardan meydana gelen bir bitki topluluğudur.

Görüldüğü yerler
Akdeniz'e kıyısı olan ülkeler (Libya, Mısır ve Filistin hariç, buralarda görülmeme sebebi yer şekillerinin engebesiz olmasıdır.), Avustralya'nın güneybatısı, Güney Afrika Cumhuriyetinde Kap bölgesi, Şili'nin orta kesimleri ve Kuzey Amerika'da Kaliforniya çevresinde etkilidir.
Türkiye'de Akdeniz iklimi esas karakterini Akdeniz Bölgesi'nde, Torosların denize bakan yamaçlarında 800-1000 metre yüksekliğe kadar olan alanlarda gösterir. Daha yüksek alanlarda ise Akdeniz dağ iklimi görülür. Kıyı boyunca kuzeye gidildikçe karakterinde değişiklikler görülmekle birlikte, kıyılar ve içeriye doğru uzanan grabenler boyunca görülür. Marmara Bölgesi'nde ise Güney Marmara kıyıları ile Trakya'nın Ege kıyılarında görülür.

Dağ iklimi


Dağ iklimi, yüksek bölgelere özgü iklim. En genel ve belirgin özelliği, hava sıcaklığının çevredeki düzlüklere oranla düşük olmasıdır. Terim, özel bir iklim tipini değil, yüksekliği iklim koşullarının çevredeki düzlüklere göre önemli farklılıklar göstermesine yetecek ölçüde fazla olan bölgelerin iklimini tanımlar.
Hava yoğunluğunun düşük olması ile toz ve su buharının azlığı, gün içinde güçlü Güneş ışınlarının doğrudan toprağa ulaşmasına ve gece de ısnının hızla kaçışına neden olur. Çoğu tropik dağlık bölgelerde günlük sıcaklık farklılıkları, mevsim farklılıklarından çok daha büyüktür.
Havanın, dağların ve yüksek bölgelerin rüzgar gören kesimlerinde zorunlu yükselmesi soğumasına neden olur ve havanın su buharını artık tutamayacak kadar soğuması bol yağışlara yol açar. Rüzgar görmeyen kesimler ise, genellikle daha kuraktır. Dağlık bölgelerde kar yağışı yoğundur ve kar örtüsü yılın büyük bölümünde kalkmaz.
Dağlık bölgelerde, düzensiz fiziksel yapı yüzünden birçok yerel rüzgar oluşur. Anabatik ya da yukarı eğimli rüzgarlar, katabatik ya da aşağı eğimli rüzgarlar, yağış rüzgarları (büyük ölçekli, soğuk katabatik) ile dağ ve vadi rüzgarları (vadilerde gün içinde anabatik ve katabatik olarak dönüşüm gösterirler) bunlar arasındadır. Bitki örtüsü yoktur.
Dağlık bölgelerdeki düşük atmosfer basıncı ve oksijen azlığı, genel olarak dağ tutması adı verilen fizyolojik etkiler yaratır. Bununla birlikte çoğu insan, belli bir süre sonunda bu koşullara uyum sağlayabilir.

Ilıman kuşak iklimleri


Orta kuşak karalarının iç kısmında görülür.
Görüldüğü başlıca yerler: Orta Asya, Anadolu'nun iç kısımları, Kuzey Amerika'nın orta kısımları, İran platoları
Türkiye'de en etkin olduğu yerler Erzincan ve Konya arasıdır.
Yıllık ortalama sıcaklık 11-12 °C'dir.
Yıllık ortalama yağış 300-400 mm dir.
Kar yağışı ve don olayı fazla görülür.
Karın yerde kalma süresi 25-45 gündür.
Bitki örtüsü bozkır ve ormandır.
Yağışların büyük bölümü ilkbaharda düşer,yazlar kurak geçer.

KARADENİZ İKLİMİ


Orta kuşak karalarının deniz etkisinde kalan batı kıyılarında görülür.
Görüldüğü başlıca yerler:Batı Avrupa (Fransa, İngiltere, İrlanda, Portekiz, İspanya), ABD'nin doğusu
Yağış rejimi düzenlidir, her mevsim yağış görülür.
Yıllık ortalama yağış 1000 - 1500 mm civarında değişmektedir.
Bitki örtüsü yayvan ve iğne yapraklardan oluşan karışık ormanlardır.
Batı Rüzgarları sebebiyle Ilıman Kuşak karalarının batısında görülür (Batı ve K.Batı Avrupa, Amerika’nın batısı). Türkiye'de ise Karadeniz kıyılarında etkilidir. (Bakınız Karadeniz iklimi)
Yazlar serin, kışlar ılıktır.
En sıcak ay ortalaması 24-25 °C, en soğuk ay ortalaması 5-6 °C'dir. Yıllık ortalama 13-15 °C'dir.
Nemlilik fazla olduğu için günlük ve yıllık sıcaklık farkı azdır.
Yağış oluşumu cephe yağışı şeklindedir.
Ülkemizde ki karadeniz iklimi de ılıman okyanusal iklime benzemektedir.
Bu iklim yüzey şekilleri uygun olduğu için en güzel şekilde Kuzey Batı Avrupa'da görülür.Bu alanda Gulfstream sıcak su akıntısının etkisini de unutmamak gerekir.
Bu iklimin görüldüğü yerlerde kar yağışı görülür.

Ilıman okyanusal iklim


Batı rüzgârlarının etkisiyle ılıman kuşak karalarının batı ve çok daha seyrek olarak doğu kıyılarında görülür. Avrupa'nın batısı ve kuzeybatısı, Kanada’nın batısı, Şili'nin güneybatısı, Güney Afrika'nın güneydoğusu, Avustralya’nın güneydoğusu ve Yeni Zelanda başlıca görüldüğü yerlerdir. Türkiye’de ise Karadeniz kıyılarında ve Kuzey Anadolu Dağları'nın Karadeniz’e bakan yamaçlarında görülür.
Yazlar serin, kışlar ılık ve her mevsim yağışlıdır. Her mevsim yağışın olması bulutluluğun fazla olmasına o da güneşlenmenin az olmasına sebep olur.
Her mevsim nemlilik fazla olduğundan günlük, yıllık sıcaklık farklarının en az olduğu iklimdir. Yıllık yağış miktarı 600-1500 mm civarındadır. Yükseltinin arttığı yerlerde yağış miktarı da artmaktadır. Yağış oluşumu rüzgârların daha çok denizden gelmesinden dolayı yamaç yağışı şeklindedir.
Doğal bitki örtüsü ormandır. Bitki örtüsü alçak kesimlerde kışın yaprağını döken yayvan yapraklı ormanlardır. Yükselti arttıkça bitki örtüsü değişir ve karma yapraklı ormanlara rastlanır. Daha yukarılarda ise iğne yapraklı ormanlar ve Alpin çayırlar görülür.
En sıcak ay ortalaması 24-25 °C, en soğuk ay ortalaması 5-6 °C dir. Yıllık ortamla sıcaklık 10-15 °C dir.

Karasal iklim


Karasal iklim: Kıtaların orta kesimlerinde deniz etkisinden uzak yerlerde, ve Kuzey Yarımküre'de etkili olan iklim çeşitidir. Kışları soğuk ve karlı geçer, yazlar ise genellikle sıcak ve kuraktır.
Karasal iklimin görüldüğü yerlerde kış erken başlar ve ortalama olarak 90 gün karın yerde kalma süresi vardır. Yazlar da kış kadar erken başlar ve sıcaktır; fakat nem az olduğundan dolayı bu sıcaklık fazla hissedilmez, gece ve gündüz arasındaki sıcaklık ve yıllık sıcaklık farkı çok fazladır.
Genel özellikleri şunlardır:
Yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve kar yağışlıdır.
Yıllık yağış miktarı azdır.
Yıllık ve günlük sıcaklık farkları yüksektir.
Bitki örtüsü bozkırdır.
Türkiye'de Karasal İklim, İç Anadolu, Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu Bölgeleri ile İç Batı Anadolu Bölümünde görülür.
Karasal iklimde en fazla yağış ilkbaharda, en az yağış yazın düşer.
İç Anadolu da ortalama yağış 287,3-596,8 mm’dir.
İç Anadolu’nun kış sıcaklık ortalaması, -1, -5 °C, yaz sıcaklık ortalaması, 22-23 °C, yıllık sıcaklık ortalaması ise, 10-11 °C’dir.
Ege Bölgesinin İç batı Anadolu Bölümünde de yağışlar kıyı kesimine göre azdır.
Doğu Anadolu Bölgesinin kuzeydoğu kesiminde yıllık sıcaklık ortalaması, 4-6 °C’dir.
Kuzeydoğu Anadolu’da kış sıcaklık ortalaması, -7, -10 °C, yaz sıcaklık ortalaması, 17-19 °C’dir.
Yıllık yağış miktarı, 500-600 mm’dir.
Güneydoğu Anadolu’da ise ortalama yağış, 400-700 mm’dir.
Güneydoğu Anadolu Bölgesinde kış mevsimi çok karlı ve donlu geçmemekle beraber, yaz mevsiminde şiddetli kuru sıcaklar egemendir.
Güneydoğu Anadolu’da yıllık ortalama sıcaklık, 15-16 °C, kış sıcaklığı, -1,4 °C, yaz sıcaklığı ise, 30-35 °C’dir.
Yazlar sıcak ve kurak , kışlar soğuk ve kar yağışlıdır.
Tarım ürünlerine buğday, arpa, tahıl vb. tarım ürünleri örnektir.

Kıtasal Akdeniz İklimi


Bu iklim Karasal iklim ile Akdeniz iklimi arasında bir geçiş tipidir.Yazlar Akdeniz iklimi kadar bunaltıcıdır.Ama kısa sürer.Kışlar ise soğuk ve biraz uzun geçer.Gündüz sıcaklık 0 C'nin üzerinde iken geceleri eksi değerlere düşer.Yağış 460-850 mm arasında değişir.Görüldüğü yerlerin kuzeyinde en az yağış yazın,en fazla yağış sonbaharda görülür.Güney kesimlerinde ise en yağışlı mevsim kıştır.Nispi nem oranı %40-70 civarındadır.Cephe yağışları görülür.Bu iklim tipi Akdeniz'e yakın yüksek platolarda,Kaliforniya eyaletinde kıyıya yakın dağlarda,Toros Dağları'nın güneye bakan yamaçlarında görülür.

Kutup iklimi


Kutup iklimi, Dünya'nın sürekli olarak karlar ve buzlarla kaplı olan kutup bölgelerinde görülen iklim tipidir. Kuzey Kutbu çevresinde, Grönland Adası'nın iç kısımlarında ve Antarktika'da etkilidir.
Sıcaklık ortalaması bütün yıl boyunca 0°C'nin altındadır. Sıcaklık çoğu zaman -40°C'ye, hatta daha altına iner. Yıllık sıcaklık farkı 30°C dolaylarındadır. Güneşlenme süresi çok uzun olmasına rağmen sıcaklık yükselemez çünkü Güneş ışınları yıl boyunca bu bölgelere eğik açılarla gelir.
Sıcaklık düşük olduğundan buharlaşma ile atmosfere karışan nem azdır. Dolayısıyla yağışlar son derece az ve her zaman kar şeklindedir. Ortalama yağış yıllık 200 mm civarındadır. Bu sebeple, kutup iklimine soğuk çöl iklimi de denir. Zemin buzlarla kaplı olduğu için bitki örtüsü yoktur.
Eskimolar hayvan derilerinden yaptıkları kıyafetleri kat kat giyerek soğuktan korunurlar. Ulaşım, köpeklerin çektiği kızaklarla sağlanır. Halk, geçimini balıkçılıkla sağlar. Bazı balıkları buzu kırarak çıkarırlar.bazı eskimolar evlerini buzdan yaparlarken ki buna igloo denir bazıları ise soğuğa dayanıklı evler yaparlar.

Marmara iklimi


Marmara iklimi, Marmara Bölgesi'nin kuzey Ege'yi de içine alacak şekilde güney kesiminde görülür. Genel olarak Balıkesir, Bursa, Çanakkale,Kocaeli, İstanbul, Tekirdağ (kısmen) ve Yalova şehirlerinde etkilidir.
Marmara iklimi, Karasal iklim, Karadeniz iklimi ve Akdeniz iklimleri arasında bir geçiş özelliği göstermektedir. Buna bağlı olarak doğal bitki örtüsünü güney ve alçak kesimlerde Akdeniz kökenli bitkiler, yüksek kesimlerde kuzeye bakan yamaçlarda Karadeniz bitki topluluğu özelliğindeki nemli ormanlar oluşturmaktadır.
Bir geçiş kuşağında yer alan Marmara Bölgesi’nde Akdeniz ikliminin etkisi güneyden kuzeye doğru giderek azalır. İç kesimlerdeki Bilecik yöresiyle Ergene Havzasına doğru ise step ikliminin özellikleri görülür. Kesintisiz dağ engelleri olmadığından bölgenin birçok kesimi Balkan Yarımadasının, bazı kesimleri de İç Anadolu Bölgesi’nin etkilerine açıktır. Bu nedenle bazı kışlar bölgenin kıyılarını bile etkileyen soğuk baskıları, bazı yazlar ise ağır sıcak dalgaları görülür.
Kıyı boyunca 5–6 °C olan en soğuk ay ortalama sıcaklığı iç kesimlere doğru gidildikçe azalır.Karasal etkilere açık Tekirdağ 4,3 °C ile öteki kıyı yerleşmelerine göre daha düşük bir ortalamaya sahiptir. Güney Marmara Bölümü’nde de en soğuk ay ortalamaları yaklaşık 5 °C dir. En sıcak ay ortalamaları hiçbir yerde 21 °C'nin altına inmediği gibi hiçbir yerde de 25 °C'yi bulmaz. Marmara Bölgesi’nde günümüze değinen düşük sıcaklık Bursa’da -25,7 °C (9 Şubat 1929), en yüksek sıcaklık ise Balıkesir'de 43,7 °C (23 Ağustos 1958) olarak saptan-mıştır. Yağış rejimi bakımından Akdeniz yağış rejiminin hafiflemiş biçimi görülür. En kurak mevsim yaz, en yağışlı mevsim ise kıştır. Yıllık ortalama yağış miktarı genelde 500-1.00 mm arasında değişir. Bölgede ortalama kar yağışlı gün sayısı genellikle 10 günden azdır. İç kesimlerde bulunan ve İç Anadolu’ya yakınlığı iklim olaylarına yansıyan Bilecik’te ise kar yağışlı gün sayısı 19,5 gündür.

Muson iklimi


Muson iklimi, tropikal iklim özellikleri taşıyan Güney, Güneydoğu ve Doğu Asya’da etkilidir. Görkemli yağmur bulutları, aralıksız yağış ve güçlü rüzgarları başta gelen özelliğidir.
Buralarda Yaz mevsimleri ılık ve yağışlı , kışlar kuru soğuk geçer. Bu yönüyle savan iklimi ile benzerlik gösterir. Sıcaklık ortalaması bütün yıl 10 °C nin üstündedir. Yıllık sıcaklık farkı Savan iklimine göre fazladır.
Yıllık yağış miktarı 1000-1500 mm civarındadır. Ancak kıyı kesimlerde bu yağış miktarı çok daha fazla olabilmektedir. Dünyanın en fazla yağış alan yeri, Hindistan’ın kuzey doğusunda yer alan Çerapunçi'dir. Yıllık 12000 mm yağış alabilmektedir.
Hindistan'da su ve nehirler kutsal sayılır, her sene Muson mevsiminde nehirlerde törenler yapılır. Ganj nehri, bu törenlerin merkezini oluşturur.
Bitki örtüsü kışın yaprağını döken geniş yapraklı muson ormanlarıdır. Muson ormanlarının tipik ağacı ise tik ağacıdır.
Muson, yaz ve kış aylarında farklı davranışlar göstermektedir. Hint yarımadasının Asya kıtasını sıkıştırması ile yükselen Himalaya Dağları, Hint okyanusundan gelen nemli ve göreceli olarak soğuk ya da sıcak olan havanın tüm yağışını aynı periyotlarla Hint anakarası üzerinde bırakmasına yol açmaktadır.
Amerika'nın Las Vegas kentini de kapsayan kesiminde, Asya musonuna göre sakin kalmakla birlikte Amerika kıtasına ait Muson sistemi bulunmaktadır. Yaz Musonları, üç aylık bir dönemde etkili olur. Soğuk olan Hint Okyanusundan anakaraya doğru esen nemli rüzgar, alçak basınç alanı oluşturarak bol miktarda yağış bırakır.
Kış aylarında ise karadan denize doğru serin ve kuru eser.
Nisan-Eylül ayları arasında Güney Asya'da kara sıcaklığı ortalaması 45 derece iken, denizlerde sıcaklık 25 derece olur. Muson yağmurları şiddetli olabileceğinden, özellikle karaya vurdukları sahil kesimlerinde ciddi sel baskınlarına ve dev dalgalara sebep olurlar.Ayrıca asit yağmuru yağar.

Okyanus-Kıtasal İklim


Bu iklim Ilıman okyanusal iklim ile Karasal iklim arasında bir geçiş tipidir.Yazlar ılıman ancak biraz daha kurak,kışlar ise soğuk geçer.Kimi görüldüğü yerlerde en az yağış yazın düşer.En az yağışın ilkbaharda görüldüğü yerler de vardır.Kış ayı oratlaması -6-+2 C,yaz ayı ortlaması 18-22 C arasında değişir.Yağış nispi neme göre 520-1045 mm arasında değişir.Nispi nem %35-65 civarındadır.Bitki örtüsü Orman ile Bozkır'ın karışımıdır.Bu iklim tipi dağların ve platoların Atlas Okyanusu'na bakan yamaçlarında görülür.Ülkemizde ise Karadeniz'e bakan yüksek kesimlerde görülür.

Sıcak kuşak iklimleri

EKVATORAL İKLİM


Ekvator'un ikilim tarafında 10 ° enlemleri arasında, Okyanus Adaları'nda, Amazon Havzası'nda ve Kongo Havzası'nda görülür.
Her mevsim yağışlıdır.
Yıllık sıcaklık ortalaması 25-30 °C civarındadır.
Yıllık sıcaklık farkı çok azdır.
Yıllık ortalama yağış 2.000 mm üstünde 'dir.
Buradaki insanlar kapalı tenlidir.
Bitki örtüsü yuvarlak yapraklı bakır ormanıdır.
Genelde evler kütük veya odundandır.
Genelde tropikal meyveler,yağlı kamış,patates,pirinç ve lahana yetiştirilir.
Endonezya ve Malezya'nın büyük bir bölümünde etkilidir.
Güneş ışınları, yıl boyunca dik ve dike yakın açılarla geldiğinden yıllık sıcaklık farkı azdır...

ropikal iklim(savan)


Ana madde: Subtropikal iklim
Yazları yağışlı tropikal iklimdir.
Ekvatoral iklimin iki tarafında yaklaşık 10 - 20 ° enlemleri arasında görülür.
Yıllık sıcaklık ortalaması 22 - 23 °C civarındadır.
Yıllık sıcaklık farkı 4 C° - 5 °C'dir.
Yıllık ortalama yağış 1.000 - 1.500 mm'dir.
Bitki örtüsü otsu bitkidir
Bitki örtüsü Uzun boylu otlar savan dır
Özellikleri:
a) Bu iklim bölgesinde güneş ışınları yılda iki kez dik açıyla düşer.
b) Güneş ışınlarının dik geldiği yaz dönemi yağışlı, kışlar kuraktır. Nedeni; Kış aylarında DYB etki alanında kaldığı için yağışlar çok azdır. Yaz aylarında ise bu basınç merkezi etkisini yitirir. Yağışlar genellikle konveksiyonel yağışlardır.
c) sıcaklık ortalaması bütün yıl 20 C nin üzerindedir. Sıcaklık farkı ekvatoral iklime göre fazladır.
d) Yıllık yağış miktarı 1.000 - 1.500mm arasındadır.
e) Bitki örtüsü savanlardır. Savanlar uzun süre yeşil kalabilen gür ve uzun boylu yüksek ot topluluklarıdır. Savan bitki örtüsü içinde yeraltı sularının yüzeye çıktığı yerlerde ve akarsu boylarında görülür.
Görüldüğü yerler: Ekvatoral iklim ile çöl iklimi arasında görülür. ( 10 – 20 kuzey enlemleri arasında görülür ) Afrika kıtasında Sudan ve Zambiya Güney Amerika'da.
arkadaşlar bu iklim : Karasal iklimdir
Görüldüğü yerler: [[Hindistan], Pakistan, Bangladeş, Tayland, Vietnam, Çin,Birmanya.
Kışları kurak, yazları yağışlıdır.
Yıllık ortalama yağış 2.000 mm'dir.
Yıllık sıcaklık ortalaması 20 °C civarındadır.
Yıllık sıcaklık farkı 10 °C dir.
Bitki örtüsü tropikal ormanlardır.

Soğuk iklimler


Asya'nın kuzeyinde yer alan Sibirya, 12.800.000 km²'lik yüzölçümüyle Rusya'nın yüzde 60'tan fazlasını kaplar. Batıda Ural Dağları'ndan doğuda Büyük Okyanus'a kadar uzanır. Kuzeyinde Kuzey Buz Denizi vardır. Sibirya'nın güneyinde, batıdan doğuya doğru, Kazakistan, Moğolistan ve Çin Halk Cumhuriyeti yer alır. Sibirya'nın nüfusu yaklaşık 40 milyondur.
Sık ormanları, büyük ırmakları, buzlarla kaplı ovalarıyla ünlü bu bölge, doğa koşulları yüzünden yüzyıllar boyunca gelişememiş ve nüfusu artmamıştır. Sibirya'da kışlar uzun ve çok soğuk, yazlar ise kısa ve çok sıcak geçer. Dünyanın en soğuk yerlerinden biri olarak bilinen Antarktika kıtasında kışları sıcaklık -89,4 °C'ye, Sibirya'nın kuzeydoğusundaki Verhoyansk'ta -67,7 ve Oymyakon'da -72,3 °C'ye kadar düşer.
Sibirya'nın en kuzeyinde tundralar yer alır. Buralardaki kış dokuz ay sürer ve yazın yalnızca toprağın üzerindeki buzlar erir. Daha güneyde iğneyapraklı ağaçlardan oluşan ve tayga adı verilen geniş orman kuşağına rastlanır.
Sibirya doğal yapısına göre batıdan doğuya doğru üç ana bölüme ayrılır. Ural Dağları'nın doğusundan başlayan Batı Sibirya Ovası geniş bataklıklarla kaplıdır. Obi Irmağı ve kolları bu ovadan geçer. Orta Sibirya Yaylası batıda Yenisey Irmağı'ndan doğuda Lena Irmağı'na kadar uzanır. Büyük bölümü deniz düzeyinden 450 metre yüksekliktedir. Güneyde Moğolistan sınırına doğru yüzey engebelidir. Bu bölgede yer alan Baykal Gölü, Asya ve Avrupa'daki tatlı su göllerinin hepsinden daha derindir (1.620 metre). "Sovyet Uzakdoğusu" adıyla bilinen Doğu Sibirya Yaylası'nda ise dağlar, sıradağlar, yaylalar ve kuzeye doğru uzanan vadiler bulunur. Sibirya'daki bütün büyük ırmaklar kuzeye doğru akar.

Step iklim


Step İklimi, (Yarı Kurak İklim) bir geçiş iklimi özelliği gösterir. Step iklimlerinde yıllık sıcaklık farkı 15 - 30 °C dir. mm. dir. Step iklimlerinde en fazla yağış ilkbaharda ve yazın düşmektedir.
Orta kuşak karalarının iç kısmında görülür.Tropikal kuşak, orta kuşak ve akdeniz iklimine komşu alanlarda,yarıkurak iklim tipidir.
Görüldüğü başlıca yerler: Orta Asya, Anadolu'nun iç kısımları, Kuzey Amerika'nın orta kısımları, İran platoları
Yıllık ortalama yağış 300-400 mm dir.
Kar yağışı ve don olayı fazla görülür.
Kış erken gelir soğuk olur; yaz erken gelir sıcak olur.
Bitki örtüsü bozkırdır.
Orta kuşak karasal iklimine benzer özellik taşır.
Daha çok sıcak bölgelerde görülür.
Yıllık sıcaklık farkı fazladır.

Subtropikal iklim


Subtropikal bölgeler dünyanın tropik kuşağının hemen kuzey ve güney sınırında kuzey ve güney 23.5 °'paralellerinde yer alan Yengeç dönencesi ve Oğlak dönencesi ile sınırlanmış coğrafik bölgelerdir. 'Subtropikal' terimi tropikal ve astropikal kuşağa komşu olan ve genellikle her iki yarım kürede 36 ve 44 pararlelleri arasında yer alan ancak bazen daha üst paralellerde de görülen iklim bölgelerini ifade eder. Astropika iklime nazaran sıcaklık değerleri biraz daha düşüktür ( yıllık sıcaklık değerleri 15° derece ile 18° derece arasındadır ) ve yıllık sıcaklık farklı daha yüksektir. Astropikal iklimde görülmeyen kar yağışları ve don az ya da nadiren de olsa bu iklimde görülür.
Örnekler:
Rusya: Soçi
Türkiye: Adana, Antalya, İzmir, Mersin
Avustralya: Sidney, Perth, Adelaide, Brisbane
Ortadoğu: Kudüs, Bağdat
Avrupa: Lisbon, Barcelona, Roma, Dubrovnik, Atina
ABD: Houston, Texas, Charleston, Güney Carolina, Orlando, Florida,
Brezilya: São Paulo, Curitiba, Porto Alegre
Kuzey Afrika: Kahire
Güney Afrika: Durban
Yeni Zellanda: Auckland
Çin: Hong Kong, Macau ve Şangay

Türkiye'de Karadeniz iklimi


Karadeniz iklimi (Okyanusal İklim veya Ilıman Deniz İklimi) asıl olarak Karadeniz Bölgesi'nde ve Marmara Bölgesi'nde Karadeniz kıyılarında ve Kuzey Anadolu Dağları'nın Karadeniz’e bakan yamaçlarında görülür. Doğu Anadolu Bölgesi'nde ise bir tek Ardahan'ın Posof ilçesinde bu iklim görülür. Genel özellikleri şunlardır:
Her mevsim yağışlıdır.
Doğu Karadeniz Bölümünde en fazla yağış sonbaharda, en az yağış ilkbaharda düşer. Yıllık yağış miktarı 2000-2500 mm’dir.
Batı Karadeniz Bölümünde en fazla yağış sonbaharda, en az yağış ilkbaharda düşer. Yıllık yağış miktarı 1000-1500 mm’dir.
Orta Karadeniz Bölümünde ise en fazla yağış kışın, en az yağış yazın düşer. Yıllık yağış miktarı 1000-1200 mm’dir.
Karadeniz ikliminin görüldüğü alanlarda kar yağışlı günlerin ortalaması 18 gündür.
Yıllık ortalama sıcaklık 13-15 °C’dir.
Ocak ayı ortalama sıcaklığı 6-7 °C’dir.
Temmuz ayı ortalama sıcaklığı 21-23 °C’dir.
Yıllık sıcaklık farkı 13-15 °C’dir.
Doğal bitki örtüsü ormandır. Bitki örtüsü alçak kesimlerde kışın yaprağını döken yayvan yapraklı ormanlardır. Yükselti arttıkça bitki örtüsü değişir ve karma yapraklı ormanlara rastlanır. Daha yukarılarda ise iğne yapraklı ormanlar ve Alpin çayırlar görülür.

Türkiye'nin iklim tipleri


Türkiye'de belli başlı üç ana iklim tipine rastlanır. Bunlar:
Karasal iklim
Bu iklim tipi, İç Anadolu, Doğu Anadolu, Güneydoğu Anadolu'nun büyük bir kısmı ve Trakya'nın iç kısımlarında görülür. Bitki örtüsü bozkırdır.Yazları sıcak ve kurak,kışları soğuk ve kar yağışlıdır.

Akdeniz iklimi
Bu iklim tipi, Akdeniz, Ege ve güney Marmara kıyılarında görülür. Ancak Marmara'da görülen Akdeniz ikliminin özellikleri daha serttir.Bitki örtüsü makidir.Yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağışlıdır.

Karadeniz iklimi
Bu iklim tipi, Karadeniz kıyılarında görülür.Her mevsim yağışlıdır.Bitki örtüsü ormandır.Çok yağış vardır.

Çöl iklimi


Çöl iklimi
30 ° enlemlerinde görülür.
Yılda 1-2 kez yağış düşer.
Vahaların dışındaki yerler yerleşmeye elverişli değildir.
Yıllık sıcaklık farkı azdır.
Gece ile gündüz arası sıcaklık farkı fazladır.
Görüldüğü yerler: Büyük Sahra (Kuzey Afrika), Kalahari (Güney Afrika), Atakama (Güney Amerika), Arizona (Kuzey Amerika), Viktorya (Avustralya), Tar (Hindistan), Kisimu (Kenya)
Bitki örtüsü dikenli bitkilerdir.
Yağışlar genelde yağmur biçimindedir.

Soğuk Çöller


Grönland, Antarktika ve Kutup çevrelerinde görülür.
Bitki örtüsü yoktur.
Yağış çok az görülür.
Çöllerde sıcaklık yüksek olmasına rağmen buharlaşacak su olmadığından mutlak nem azdır.
Yıllık yağış 250 mm 'nin altındadır.
Son düzenleyen Safi; 23 Kasım 2016 03:01