Asaf Halet Çelebi

(d. 29 Aralık 1907, İstanbul - ö. 15 Ekim 1958, İstanbul)
Şair.

Dahiliye Nezareti memurlarından Mehmet Sait Halet Bey’in oğluydu. Mekteb-i Sulta- ni’de (Galatasaray Lisesi) sekiz yıl okuduktan sonra çok kısa bir süre Sanayi-i Nefise Mektebi’ne devam etti. Daha sonra Adliye Meslek Mektebi’ni bitirdi. Üsküdar Asliye Ceza Mahkemesi’nde zabıt kâtipliği yaptı; Osmanlı Bankası’nda, Devlet Deniz Yolları İşletmesi’nde çalıştı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü Kitaplığında görevliyken öldü.

Gençlik yıllarında divan edebiyatı çerçevesinde gazeller, rubailer yazan Asaf Halet, 1937’den sonra serbest ölçüye geçti ve Batı şiirinin olanaklarından da yararlanmaya başladı. İlk kitapları He (1942) ve Lamelif te, (1945) bilinçaltmdaki tortuları irdeledi. Daha sonra yayımladığı Om Mani Padme Hum (1953, 1983), Hint duyarlığına yönelen yeni şiirleriyle birlikte önceki iki kitaptaki şiirleri içerir. Şiirinin bütününde, dinlerden, ideolojilerden hatta toplumsal koşullardan çok, Anadolu İran Hindistan çizgisi üzerinde uzanan bir yaşamın görünümlerini ses aracılığıyla dile getirdi. Şiir sanatını “somut bir malzemeyle soyut bir âlem yaratmak” sözleriyle tanımladı.

İnceleme türünde yapıtları arasında Mevlânâ (1940), Molla Cami (1940), divan metnini de içeren Eşref oğlu Divanı (1944), bir monografi olan Naima (1953), rubai çevirilerini de içeren Ömer Hayyam (1954), Divan Şiirinde İstanbul (1953), Mevlânâ ve Mevlevilik (1957) sayılabilir.