Yoksul Sanat- Arte Povera
Arte Povera 1960'ların sonuna doğru İtalya'da ortaya çıkan bir sanat akımıdır. Fikir babalığını 1967'de sanat eleştirmeni Germano Celant'ın yaptığı Arte Povera, sanatın sade ve temel olan öze geri yönelmesi gerektiğini savunan ve insan-kültür-doğa üçgenindeki ilişkileri tekrar tartışan bir olgu olarak gündeme geldi. Celant, konu ile ilgili yayınladığı bildiride Amerikan hegemonyasına, tüketim ve endüstri toplumuna karşı bir güç oluşturma isteğini dile getirdi. Üyeleri arasında yer alan belli başlı isimler Giovanni Anselmo, Jannis Kounellis, Mario Merz, Pino Pascali, Giulio Paolini ve Giuseppe Penone oldu. Bu akımın 1960'ların sonunda büyük sosyal çatışmalara sahne olan İtalya'nın önemli bir endüstri şehrinde, Torino'da hayat bulması tesadüfi değildir. Torino, ülkedeki sosyal problemlerin en iyi yansıdığı ortamdı. Arte Povera'cılar ise kendilerini bu arka planın gölgesine konumladılar. Sanatta kullanılan malzemenin seçimi, onun kullanım şekli ve oluşturduğu yan anlam bu akımın yönünü belirledi. Karşı oldukları toplumsal değerlerle zıtlık oluşturması açısından, kullanılan malzemenin basit, ham halde, su, toprak gibi doğada bulunan, masrafsız, özetle “yoksul” olması gerekiyordu. Öte yandan, sadece malzemenin yoksulluğu değil, onun kullanım alanının ve oluşturduğu referansın da “yoksulluk” içermesi, karmaşıklıktan uzak olmasıydı önemli olan. Arte Povera'cılar için eserin izleyiciye entellektüel olarak değil, duygusal ve duyumsal olarak sunulmasıydı aslolan.
