Şu yazdığın güzel. Neticesinde ihtiyaçlar üç aşağı beş yukarı aynı, katılıyorum. Ancak demek istediğim eğer ki anne ve babanın desteği olmazsa tek başına bakabilmen zorlaşır. Neticesinde aynı evde yaşayacaksınız, ortak yaşam alanınıza bir can daha dahil olacak. Onların da köpeği sevmesi, beraber mutlu bir şekilde yaşamanız önemli. Maddi masrafları katmıyorum bile.
Kendimden örnek vereyim, ben de senin yaşlarındayken deli gibi köpek isterdim. Annem istemezdi ve hala da istemez. Şu an ben kaç yaşına geldim, meslek sahibi oldum, kendi düzenimi kurdum da ancak öyle 2 kedi 2 köpek sahiplendim. (Bazı şeyler için sabır gerek, istediğin an olmayabilir.)
Küçükken baktım annem izin vermiyor, ben de müsade ettiklerini eve aldım. Balık besledim, kuş besledim vs. (Bu arada hepsinin bakımı ayrı, köpekle bir tutamayız.) Neticesinde annem istemedikten sonra evin düzenini bozacak, tadımızı huzurumuzu kaçıracak değildim. Bana hep kendi evin olunca alırsın derdi, öyle de oldu. İsyan etmek yerine onları da anlamak gerek. Eminim annelerimizde de hayvan sevgisi var; ama iş bir arada yaşamaya gelince herkes buna cesaret edemeyebilir ya da istemeyebilir. Mesela annem bana geldiğinde yavrucaklarımı seviyor; ama beraber yaşamak ister misin diye sorsan yine istemez. Barınaklara ziyarete git, sokaktakilerle ilgilen. Sokaktakilerin kaçması çok doğal, kim bilir zavallıcıklar sokaklar da neler görüyorlar neler yaşıyorlar.
Çok istiyorsun madem ailene yeniden gündeme getir, ancak istemiyorlarsa da zorlamanın alemi yok. Bu fikrini biraz daha erteleyebilirsin.