KİTABE-İ SENG-İ MEZAR

Okuyup tabsıra-i ömrü esefsiz kapadım,
Ebediyyen uyusun toprağın altında adım.
Yatağım gerçi yosun örtülü bir taşlıktır
Yorulan cephem için taşlar ipek yastıktır.
Sargıdır kalbime sevdiklerimin hatırası
Sızlamak artık o şeydanınonulmaz yarası.
Yaşamakla bu karanlıkta hayal eksilmez
Bu dar ufkun kara yıldızları batmak bilmez.
Kış günü ruh-ı günahkarımı örter karlar,
Başım üstünde yazın afv ile al güller açar.

Bitmemiş bir gül

Bir gonce râz-ı aşkı sarar penbe bir güle
Bir gül bugün nişanlanacak andelîb ile

Güller açınca kendini her kalb-i derbeder
Güller açınca arş-ı hayâlâtı devreder

Cûlar güler uzakta, çemenlerde bâd-ı saf
Eyler harem-serâyım eş kuşların tavaf

Güllerle rû-be-rû açılır taze sineler,
Her sine kendi üstüne güllerle iğneler.