ZARURİYE sıf. (ar. zaruri’nin dişi, zarU- riyye).
Esk. Zorunlu, ister istemez yapılacak olan: ihtiyacat-ı zaruriye (karşılanması zorunlu gereksinimler). Masarif-i zaruriye (zorunlu giderler).
—Esk. mant. Zaruriye-i mutlaka, mutlak kesin zorunluk.