ZEHİRLEMEK g. f.
1. Bir kimseyi, bir hayvanı zehirlemek, öldürmek amacıyla onlara zehir vermek, yiyeceklerine, içeceklerine vb. zehir katmak;'ağılamak: Belediyenin zehirlediği köpekler.
2. Bir kimseyi zehirlemek, bir şeyden söz ederken, bir kimsenin bünyesine zarar vermek: Kirli hava, sigara insanları zehirliyor
3. Bir kimseyi, bir topluluğu zehirlemek, onlara bünyesine zarar veren maddeler kullandırtmak, kötü alışkanlıklar kazandırmak ya da zararlı olduğu düşünülen düşünceler duygular aşılamak: Gençleri zehirleyen uyuşturucu satıcıları. Çocuğu genç yaşta bu çarpık fikirlerle zehirlediler.
4. Kendini zehirlemek, zehir içerek kendini öldürmek; organizmaya zararlı maddeler kullanmak: Bu acıya dayanamayıp kendini zehirledi. Şu sigarayla kendini zehirliyorsun.
5. Suyu, havayı vb. zehirlemek, onlara zehir katmak, zehirli madde-, lerle onları kirletmek: Suikast amacıyla kuyuları zehirlemek.

—Cez. huk. Zehirleyerek adam öldürme, adam öldürme suçunun ağırlaşmış biçimi. (Adam öldürme suçu zehirlemeyle gerçekleştirilirse verilecek ceza ömür boyu ağır hapistir [Türk cez. k. md. 449].)

♦ zehirlenmek edilg. f. ve dönşl. f.
1. Öldürülmek amacıyla zehir verilmek: Zehirlenen şehzadeler.
2. Organizmaya giren zehirli bir maddenin etkisiyle hastalanmak ya da ölmek; ağılanmak: Bayat balıktan zehirlenip hastaneye kaldırıldı. Konserveden zehirlenen birçok kişi yaşamını yitirdi.
3. Bir şeyden söz ederken, organizmaya zararlı duruma gelmek; kirlenmek: Fabrika dumanlarıyla zehirlenen hava.
4. Kötü alışkanlıklar edinmek ya da zararlı sayılan düşüncelerin, duyguların etkisinde kalmak: Esrarla, sapık fikirlerle zehirlenen gençlik.