YEMİNLİ sıf.
1. Yemin ederek bir açıklamada bulunan ya da görevinin gerektirdiği yemini etmiş otan kimse için kullanılır: Yeminli tanık. Yeminli mütercim.
2. Yeminli olmak, bir şey yapmaya ya da yapmamaya söz vermiş olmak: Yeminliyim, artık sigara içmeyeceğim.

—Tar. Yeminli yazar, Ortaçağda elyazmalarını yeniden yazan ve onları süslü harfler ve minyatürlerle bezeyen kişi. (Yeminli yazarlar, XVI. yy.’da matbaacılığın yaptığı büyük ilerlemelere kadar etkili otan ve çoğu zaman kitapçılarınkiyle karıştırılan bir lonca kurmuşlardı.)