VEYSİ, asıl adı Üveys, türk yazar, şair (Alaşehir, Manisa, 1561 - Üsküp 1628). Medrese öğrenimi gördükten sonra Mısır'da divan kâtibi, Macaristan seferinde ordu-yı hümayun kadısı olarak bulundu. Anadolu ve Rumeli kentlerinde kadılık yaptı. Divan edebiyatında süslü, sanatlı nesrin temsilcilerindendir. Yoğun edebi sanatlara, yabancı sözcüklere, zindrleme tamlamalara gfeniş yer verdiği halde yapıtları örneğin çağdaşı Nergisi”nin yazdıklarından daha sadedir. Habname adlı en ünlü yapıtında Ahmet I ile Büyük İskender'i düşünde gördüğünü anlatır. Dönemin toplumsal, ekonomik bozukluklarından yakınan padişaha İskender, dünyanın Âdem'den beri aynı durumda olduğunu açıklar; ancak yapıt bu kötülüklerin iyi ahlaklı, yetenekli görevlilerin işbaşında bulunmasıyla ortadan kalkacağını da dile getirir. Öteki yapıtları: Siyer ya da Dürret üt-tac (Hz. Muhammet'in yaşamını konu edinir; tamamlanmamıştır; Nevizade Atayi ve Nabi’nin zeyilleri vardır), Düstur ül-amel ya da Şekadetname (dinsel konuları, menkıbeleri kapsar), Risale-i Amr bin As(1591; Araplar’ın Mısır'ı fethini anlatır), Gurret ül-Asr fi tefsiri suret İn-Nasr (Asr suresi'nin tefsiri), Münşeat (mektuplar), Divan.