VİCDAN a. (ar. vicdan).
1. İnsanı kendi davranışları hakkında bir yargıda bulunmaya iten yeti: Herkes vicdanına göre bir karara varacak. Vicdanının sesini dinlemek. Sende vicdan yok mu? (Eşanl. bulunç.)
2. Vicdan azabı, kötü ve uygunsuz bir davranıştan duyulan pişmanlık ve iç sıkıntısı || Vicdanı rahat olmak, kendini suçlu hissetmemek, doğru hareket ettiğinden emin olmak.

—Esk.
1. Bulma, bir şeyi bir halde görme.
2. Kendinden geçme, dalma, bir- şeyin içine gömülme.