ÜMMET, -ti a (ar söze)
1. Bir peygam bere inanan insanların tümü (Bk ansıkl böl.)
2. Aynı dili konuşan insanlar topluluğu
3. Ummetı Muhammet, müslü manlar, herkes, bütün insanlar

—Esk. Ümmetı cemaat ya da ümmetı icabet kendilerine gönderilen peygamberin çağrısına inanan cemaat || Ümmeti davet, bir peygamber tarafından imana çağrılan cemaat || Ümmetı İsa, Hıristiyan lar. || Ümmetı muşa. Musevıler. || Ümmet -üllah, halk.

—ANSIKL İsi. Kuran’da ümmet sözcüğü bir peygambere bağlı bulunan halk, ulus, bir peygambere inananlar anlamında bir çok kez yinelenir Özellikle Hz Muham met’e bağlı müslümanlar için Kuran’da ümmeten vasatan (ılımlı ümmet), ümme ten kaımeten (doğru ve adaletli ümmet) deyimleri kullanılır (II, 143; III, 113-114) Müslümanların oluşturdukları evrensel topluluğa ümmetı muhammet, ıslam dininin ilke ve kurallarının uygulandığı dö nemlere de ümmet çağı denir (Kayn)