TALU (Ercüment Ekrem), türk yazar (İstanbul 1888-ay. y. 1956). Recaizade Mahmut Ekrem'in oğlu. Galatasaray lisesi'ni bitirdikten (1905) sonra bir süre Paris'te Siyasal bilimler okulu'nda okudu. Basın yayın genel müdürlüğü (1919, 1924, 1927 -1929), Cumhurbaşkanlığı başkâtipliği (1924), franstzca (Siyasal bilgiler okulu: 1936-1937; Gazi eğitim enstitüsü: 1937 -1943), edebiyat (Galatasaray lisesi: 1943 -1950) öğretmenliği gibi görevlerde bulundu. 1908'den başlayarak pek çok gazetede ve dergide özellikle gülmece türünde ürünleri, söyleşileri, anı yazıları yayımlandı.
Evliyayı cedit (1920), Zeyli Evliyayı cedit (1925) yapıtlarında Evliya Çelebi'nin anlatımından yararlanarak çağdaş dünyadaki çarpık, çelişkili yaşamı, toplumsal düzensizlikleri sergiledi. Karagöz ve ortao- yunundan yola çıkarak eğlenceli şive taklitlerine sevimli abartmalara yer verdiği bir dizi romanında İran Azerbaycam'ndan gelme kahramanı Meşhedi'nin serüvenlerini konu edindi: Meşhedi ile devriâlem (1927), Meşhedi'nin hikâyeleri (1927), Meşhedi aslan peşinde (1934). Romanlarında eski İstanbul yaşamını yerel tipler, gelenek ve görenekler, eğlenceleriyle canlandırdı: Beyaz şemsiyeli (1939). Batılılaşmanın yanlış anlaşılması, kadınların okutulmamış olmasının sonuçları, kimsesiz çocuklar bürokrasi gibi sorunlar üzerinde durdu: Sabır Efendi'nin gelini (1922), Kopuk (1922), Gemi aslanı (1928) vd. Ciddi konulan işlerken de gülmeceden yararlanan, döneminde geniş okur topluluğuyla ilişkiler kurabilmiş bir halk yazan olarak tanınır.