TERENTİUS (Publius Afer), latin komedi yazarı (Kartaca İ.Ö. 185’e doğr. - İ.Ö. 159). Afrika kökenli bir köleydi, iyi bir eğitim görmesini sağlayan efendisi Terentius Lucanus tarafından azat edildi. Scipiolar' ın ve Aemiliuslar'ın kültürlü çevrelerine girdi ve ilk oyunu Andria”y\ 19 yaşında yazdı. Öteki beş komedisini (Hadım1 Özünün" celladı, Formio", Kaynana’ ve Kardeşler"), 166-160 arasında oynattı ve bir Yunanistan yolculuğu sırasında çok genç yaşta öldü.
Onu aşırmayla suçlayan rakiplerinin saldırıları karşısında kendini komedilerinin ön oyunlarında savundu. Gerçek birer polemik savunma söylevi olan bu ön oyunlarda, edebiyata ilişkin görüşlerini de açıkladı. Menandros'un oyunlarına özenen oyunlarında, bir delikanlının kimin nesi olduğu bilinmeyen bir genç kıza âşık olması, kurnaz bir kölenin çevirdiği dolaplar ve baba oğul ilişkileri gibi, yeni komedinin geleneksel temalarını sergiledi. Bununla birlikte, Plautus’tan farklı olarak, dramatik düğümlerden ve komik sıçramalardan çok, ruhbilimsel çözümlemeye önem verdi. Karakterleri genellikle ikişer ikişer karşı karşıya getirerek, klasik tiyatro repertuvarındaki her tipi en ufak incelikleriyle belirleyip birbirinden ayırdı ve komedilerinin her birinde bir sorunu ele aldı., Örneğin, Moliâre'in Kocalar okulu (l'Ecole des maris) adlı komedisinde esinleneceği Kardeşler'de (Adelphae) eğitim sorununu, Özünün celladı'nda farklı farklı çözümleri kişilerin kendilerince anlatılan aile ilişkileri sorununu ortaya koydu. Yalın ve ince bir dille yazılan bu ölçü ve .denge tiyatrosu, duygusal sahneler ve insanlıklarıyla sevgi uyandıran kişilerle doludur. Plautus’a özgü salt komik etkilerin ve fantezinin yokluğu, yer yer Terentıus'un komedilerinin çekicilikten yoksun kalmalarına yol açar ve Roma seyircisince beğenilmemelerini açıklar. Gerçekten de bu ruhbilimsel oyunlar, Terentius'un sık sık girip çıktığı kültürlü çevrelerin dile getirilmesiydi ve hellenik duyarlığa Plautus'un tiyatrosundan daha yakındı.