TUTUK sıf.
1. Konuşması akıcı ve rahat olmayan kimse için kullanılır: Konu güzeldi, ama konuşmacı çok tutuktu.
2. Duygularını, düşüncelerini özgürce ortaya koyamayan, çekingen, durgun, sıkılgan bir kimse için kullanılır:
3. Bedenin tutularak eski işlevini yerine getiremez duruma gelmiş bölümü için kullanılır; Belim hâlâ tutuk.
4. Kısılmış, tutulmuş şey için kullanılır: Bu tutuk sesle o koca salonda konuşamazsın.
5. Tikalı, kapalı: Tutuk yol.

♦ sıf. ve a. Tutuklu.