ŞIRINGA a. (lat. syringa; yun. syrigks, iggos, kamış, düdük'ten).
1. Doğal boşluklara ya da dokulara sıvı sokmaya ya da onlardan sıvı çekmeye yarayan ve bir pistonla ucu iğne takmaya elverişli bir pompadan oluşan aygıt. (Eşanl. ENJEKTÖR.) [Bk. ansiki. böl.]
2. Şırınga etmek, organizmaya bir gaz ya da sıvıyı sokmak. (Eşanl. ENJEKSİYON.) [Bk. ansiki. böl.]|| Şırınga yapmak, vücuda şırıngayla ilaç vermek; iğne yapmak.

—Mutf. eşy. Krema şırıngası, madeni, plastik vb. maddelerden yapılmış, bir yiyeceği, kıvamlı bir terkiple süslemek için kullanılan şırınga.

—ANSİKL. Şırıngalar camdan, plastikten ya da metalden olabilir. Hacmi çeyrek milimetre küpten 500 cm3'e kadar değişebilir. Plastik maddeden yapılan ve piyasada steril olarak satılan şırıngaların tek defa kullanılması 1983 yılından beri zorunlu kılınmış ve kaynatılarak yeniden kullanılabilen cam şırıngaların satımı yasaklanmıştır. Şırınga etme, organizmanın doğal boşluk ya da kanallarına (dölyolu, dölyatağı, idrar torbası, üretra, kulak, burun vb.) sıvı, yağ ya da gaz vermektir. Teşhis ya da tedavi amacıyla yapılır. Dokulara bir madde şırınga etmek için şırınganın ucunda bir iğne bulunması gerekir. Tam steril hale getirilmemiş şırınga ya da iğne ile bulaşan enfeksiyonlar şırınga patolojisi diye adlandırılır.