ŞURUP a. (ar. şürb, İçmek'ten şurüb).

1. Çok kaynatılarak koyulaştırılmış bol şekerli sıvı, koyu şerbet; Kadayıfın şurubu hazır mı?
2. Tedavide kullanılan sıvı preparat biçimi. (Ağırlığının üçte ikisini oluşturan şeker, şurubun dayanıklılığını, kıvamını sağlar ve ona hoş bir lezzet verir.) (Bk. ansikl. böl. Eczc.]

—Polim. Bir önpolimerden ya da bir monomer içinde çözünmüş bir polimerden oluşan az-çok ağdalı sıvı. (Birinci duruma örnek olarak sertleşmemiş fenoplastlar [resoller] ya da aminoplastlar, ikinci duruma ise stiren içinde çözündürülen doymamış poliyesterler verilebilir Şurup, cam doku gibi ya taşıyıcı bir malzemeye emdirilir ya da odun tozu gibi çok ince maddelerin topaklaştırılmasına yarar ve genel olarak pişirme tekniğiyle sertleştirilir.)

—Şek. san. Şeker fabrikalarında şeker yapmakta kullanılan derişik şekerpancarı ya da şekerkamışı şırası. || Şurup tutucu, buharla sürüklenen şekerli sıvı damlacıklarını tutmak için, buharlaştırma kazanlarına, pişirme aygıtlarına yerleştirilen zikzaklı çubuk takımı.

—ANSİKL. Eczc. Basit şurup, yani şekerli şurup kullanılacağı yere göre ya soğukta ya da sıcakta hazırlanır. Yoğunluğu 20 °C’ta 1,32'dir. Meyve sularının, etken maddelerin ya da konsantre bitki özütlerinin katılmasıyla bileşik şurupların hazırlanmasında kullanılır.

—Şek. san. Şuruplar soğuk ya da sıcak olarak hazırlanır; sade ya da bileşik olmak üzere iki çeşidi vardır. Şurup yapımında rafine kesme şeker ya da toz şeker kullanıldığı gibi, bu ikisinden biri glikoz eklenmiş olarak da kullanılabilir. Şeker şurubu % 55-75 şeker içeren derişik bir çözeltidir. Kamıştan şeker yapımı sırasında ara ürün olarak bakir şurup denen bir şurup hazırlanır Şeker rafinelerinde yeşil şuruplar işlenir.