SAUSSURE (Ferdinand DE), isviçreli dilbilimci (Cenevre 1857 - Vufflensle-Château, Vaud kantonu, 1913), Henri de Saussure'ün oğlu. 1876’da, gelişim içindeki yenidilbilgiciler okulunun karşılaştırmalı dilbilgisi yöntemlerini yeniledikleri Leipzig'e sanskritçe öğrenmek için gitti. 1880’de burada, l’Emploi du gdnitıf absdu en Sanskrit (Sanskritçede salt tamlayan durumunun kullanımı) üstüne doktora tezini savundu. Ama daha önce, 1879'da yayımladığı Memdre sur le systdme primitif des voyelles dans les langues ındo-europdennes (Hint -avrupa dillerindeki ilk ünlü sistemi üstüne inceleme) adlı yapıtıyla üne kavuştu; filoloji araştırmasının, sesçil bir betimlemeye değil, incelenen dizgede yer alan öğeler arasındaki işlevsel bağıntılara dayanması yapıta devrimci bir nitelik kazandırmıştır. Bu anlayış, daha sonra Genel dilbilim derslerinde geliştirilen kuramsal kavramlann da habercisidir. 1880-1891 arasında Saussure Paris'te bulundu, teole pratique des hautes etudes'de M. Bröal’in karşılaştırmalı dilbilgisi derslerini izledi; 1881'den başlayarak da bu dersleri o vermeye başladı ve Paris Dilbilim derneği’nin çalışmalarına katıldı. 1891' de Cenevre’ye geri döndü ve ölümüne kadar sanskritçe, karşılaştırmalı dilbilgisi ve son yıllarında (1907 1908-1909 ve 1910 -1911) genel dilbilim dersleri verdi. Saussure' ün izleyicileri C. Bally ile A. Söchehaye' nin öğrenci notlarına dayanarak hazırlayıp Saussure’ün adıyla 1916’da yayımladıkları Genel dilbilim’ dersleri (Cours de linguistique gönörale) bilginin üç öğretim yılı boyunca verdiği derslerin bir bireşimidir. Bu kitabın etkisi biraz gecikmeli, ama çok büyük oldu: gerçekten de, yapıt yapısalcılığın başlangıç noktasını oluşturdu.