SEYYİE a. (ar, seyyi*den seyyi’e). Esk.
1. Kötülük, fenalık:
2. Günah, suç.
3. Kötü bir işin sonucu, bedeli: ",Hakikat daima acıdır imam Efendi dedi, bu acılığa katlanmazsanız seyyiesini çekersiniz, daha büyük ıztıraplara uğrarsınız" (R. N. Güntekin).

—Din Günah, kötülük. (SEYYİAT.)