SILA a. (ar. vaşl'dan sıla).
1. Bir süre ayrı kaldığı memleketine, yakınlarına kavuşma.
2. Gurbetteki bir kimseye göre, doğup büyüdüğü ve özlemini çektiği yer: Sıla hasreti çekmek.
3. Sıla hastalığı — DAÜSSILA. || Sılaya gitmek, bir süre ayrı kaldığı evini, barkını, yurdunu görmeye gitmek.

—Esk.
1. Ulaşma, bitişme.
2. Hediye, armağan.

—Esk. dilbilg. Sıla sıygası, ulaç, zarf-fiil.

—İsi. Sıla yı rahim, akrabalık bağlarını sürdürüp yaşatma. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Bu konuyla ilgili hadislerde Hz. Muhammet, akrabalık bağlarının yaşatılmasına büyük değer verdiğini dile getirir; akrabaları ile ilişkilerini kesen, onlarla maddi ve manevi ilişkilerini koparanları şiddetle eleştirerek bunun büyük günahlardan (kebair) olduğunu belirtir. Bir kud- si hadiste Hz. Muhammet, Allah’ın şöyle buyurduğunu bildirir: "Ben Allah'ım, Rahman'ım; (akrabalık anlamına gelen) "rahm" sözcüğünü kendi adımdan (Rah- man'dan) türettim. Bu nedenle kim akrabalık bağlarını yaşatırsa ben de o kuluma ilgimi yaşatırım; akrabalık bağlarını koparanlardan ben de ilgimi keserim."