Arama


Jumong - avatarı
Jumong
VIP VIP Üye
24 Ekim 2015       Mesaj #3
Jumong - avatarı
VIP VIP Üye
Eskiçağda devletlerarası kimi konuların görü­şülmesi için ülkeden ülkeye elçiler gönderilir­di. Bu elçilerin ayrıcalıkları vardı ve yaşamları güvence altında sayılırdı. Ortaçağda devlet başkanlarının aracıya gerek duymadan, mek­tupla ilişki kurduklarını biliyoruz. O dönemin en örgütlü devleti olan Bizans'ın ise elçileri var­dı. Bu elçiler göreve başlarken and içerler­di. Örgütlü diplomasi ilk kez İtalya'da doğdu. Ortaçağda İtalya çok sayıda krallığa bölün­müştü. Venedik, Floransa, Cenova, Pisa (Piza), Roma ve Napoli gibi kentler bağımsız birer devlettiler. Çoğu zaman bu krallıklar ya birbirleriyle savaşıyor ya da aralarında çeşitli dostluk antlaşmaları yapıyorlardı. Bu yüzden diplomasiye gereksinim duyuluyordu. İtal­yanların başka ülkelere gönderdikleri temsil­cilere büyükelçi ya da elçi, bu kişilerin yaban­cı topraklarda oturdukları yerlere de elçilik deniyordu. Başlangıçta genellikle belli bir soruna çözüm bulmak üzere gönderilen elçi­ler, iş bitince ülkelerine geri dönüyorlardı. Bunların birçoğu casus gibi hareket ediyor ve kendi ülkelerine yarayacak değerli siyasal belgeleri çalmak, rüşvet vermek ve yalana başvurmaktan hiç de çekinmiyorlardı. Floran-salı bir diplomat olan Niccolo Machiavelli kendi deneyimlerinden yola çıkarak, dönemi­nin diplomatik uygulamalarını 1513'te yazdığı Hükümdar (II Principe) adlı ilginç kitabında anlatmıştır.
Başka ülkelerde sürekli elçilikler kuran ilk ülkenin Venedik Cumhuriyeti olduğu söyle­nir. Oysa, daha eski tarihli bir kayıtta Milano dükünün Cenova'da sürekli bir elçi bulundur­duğu belirtilmiştir. 16. yüzyıl süresince, ba­ğımsız İtalyan devletlerinden birçoğunda iki özel hükümet görevi geliştirildi. Bunlardan ilki siyasal konularla ilgili diplomatik görev­lerdi. Öbürü de ticareti denetleyerek ülke yöneticisine rapor hazırlayan danışmanlık gö­reviydi. Bu iki görevin gelişimi, devletlerara­sında daha yakın ilişkilerin kurulmasını sağla­dı. Bugünkü uluslararası hukukun temelleri­nin böylece atılmış olduğu da söylenebilir.
Eski Türk yazıtlarından ve Çin belgelerin­den anlaşıldığına göre Türkler ile Çin İmpara­torluğu arasında diplomatik ilişkiler vardı. Oğuz boylarının Mezopotamya'ya indikleri sırada Gazne Hükümdarı Mesut ile Selçuklu beylerinin görüşmeleri de diplomasi belgeleri arasında sayılır. Osmanlı Devleti güçlü oldu­ğu dönemlerde sınırlardaki ve devletlerara­sındaki anlaşmazlıkları gidermek için elçi gönderirdi. 1454'te Venedik, 1530'da Avus­turya, 1532'de Fransa, 1583'te İngiltere İstan­bul'da sürekli elçilikler kurdular.
🌘 🚀