SOYLU sıf. ve a. Bir mutlakıyette ya da bir imparatorluk yönetiminde doğuştan ayrıcalıklı bir sınıfın üyesi olan ya da bu sınıfa hükümdar kararıyla sonradan katılan kimse için kullanılır; asil, aristokrat, asilzade

♦ sıf.
1. Soylu bir kimseye ya da soyluluğa ilişkin şey için kullanılır; asil: Soylu kan. Soylu bir aileden gelmek.
2. Ağırbaşlılığı, ciddiyetiyle saygı uyandıran, yüce gönüllü kimse ve bu kimsenin tutumunu, yüce gönüllülüğünü belirten şey için kullanılır; asil: Soylu duygular. Soylu bir kişilik. Soylu bir özveri. Tarafları incitmeyecek soylu bir çözüm.
3. İnceliğiyle, görkemiyle hayranlık, saygı uyandıran şey için kullanılır, asil: Soylu bir yüz ifadesi. Soylu bir davranış.
4. Görünümü görkemli, etkileyici, hareketleri kurumlu hayvan için kullanılır, asil: Aslan, soylu bir hayvandır.
5. Soylu soplu, eski, köklü, tanınmış aileden gelen kimse için söylenir.