REFAH

1. Ayırtedici niteliği, genişleme ve tüketim malları bolluğu olan iktisadi durum.
2. iktisadi koşulları ve sağlığı çok iyi olan bir kimsenin durumu.
3. Refaha ermek, geçim sıkıntısı çekmeyecek bir yaşam düzeyine kavuşmak.

—ikt. Refah kuramı, politik bir değerlendirme ya da bir değer yargısına yer vermeden ekonomik kaynakların en iyi dağılımını nesnel ve bilimsel biçimde tanımlamayı amaçlayan kuram.

—ANSİKL. ikt. Refah, özellikle Pareto, Pigou, John Hobson, E. F. Schumacher ve Kaldor'un kotardıkları bir kavramdır. Bireylerin belli ruhsal özelliklere sahip oldukları kabul edilecek olursa, temel sorun, toplumsal refahın en yüksek düzeye erişebilmesi için hangi koşulların yerine getirilmesi gerektiğinin bilinmesi olarak karşımıza çıkar. Bireysel tatminlerin ölçülebildiklerini ve karşılaştırılabildiklerini kabul edersek, toplumun refahı bireylerin refahları toplamı demektir ve bu konuda uygulanacak en iyi politika, günün teknik olanakları gözden uzak tutulmamak koşuluyla, bu toplamı en yüksek düzeyine çıkarmaktır.

Günümüzde, öznel değer kuramlarının ağır basması sonucu, artık tatminlerin ölçülebilir ve karşılaştırılabilir oldukları düşünülmemekte, olsa olsa tatminlerin önceliklerine ya da tercihlerine göre sıralanabileceği (sıralama kavramı), ama kesin bir değerlendirme konusu olamayacağı (sıralama kavramı) kabul edilmektedir, imdi, böyle bir koyut, refah kuramının en uygun ve en sağlam dayanaklarından bir bölümünü ortadan kaldırır. Bu nedenle, toplumsal refah kavramının tek biçimli bir tanımını yapmaya ve dolayısıyla, açık ve belli bir toplumsal politika saptamaya imkân yoktur. Bu yüzden, toplumun durumunun kötüye mi yoksa iyiye mi gittiğini bilmek isteyen çağdaş yazarlar, milli geliri çoğaltmak, akışını düzenlemek, dağılımını düzeltmek yönünde sistemin etkinliğini artıracak koşulları yaratacak bir iktisadi politika ile kuramın tamamlanması gereği üzerinde durdular. Böylece, refah ekonomisi, bazı nitel ölçütleri hesaba kattığı için, zenginlik ekonomisinin karşıtı olmaktadır.