POTİN a. (fr. botta, bot- fıne’den). Giy.
1. Koncu ayak bileğine değin uzanan bağcıklı. düğmeli ya da yandan lastikli ayakkabı. (Bk. ansikl. böl.)
2. Potin bağı, bazı potinlerin önünde bulunan çift sıra zımbalı deliklerden geçirilip bağlanarak potinin ayağa oturmasını sağlayan, ucuna küçük borucuklar takılmış bağcık.

—ANSİKL. Potin daha çok XIX. yy.'dan sonra yaygınlaşmış bir ayakkabı türüdür. Boyu incik kemiğine değin çıkar, önden ya da yandan bağcık, düğme vb ile kapatılır. Giyilip çıkartılmasında kolaylık olması için yan tarafına lastik konmuş potinler de vardır. OsmanlIlarda düğmeli potinler daha çok varlıklı çevrelerde giyilir, üzerine küçük bir tozluk geçirilirdi. Çeşitli dönemlerde modaya göre alçak, yüksek topuklulan; küt, sivri burunluları; glase ya da süetten yapılmış olanları kullanıldı.