ISSIZ sıf.
1. Kimsenin yaşamadığı ya da terk edilmiş izlenimi veren yer için kullanılır: Issız bir bölge. Issız ada.
2. Geçici olarak kimsenin bulunmadığı yer için kullanılır; tenha: Issız sokaklarda dolaşmak.

—Tıp. Issız kemik iliği, hücresel elemanlar-gımtaen sonra buralar çok ıssız kaldı.