ORG

a. (fr. orgue; “alet" anlamındaki yun. organon'un latinceleşmiş biçimi organum'dan).
1. Belli sayıdaki borusu, körüklerdeki havanın basıncı altında, bir pedal sistemi ve bir ya da birçok klavyenin aracılığıyla ses veren çalgı. (Organol)
2.

• Ağızlı org, değişebilen sayıda kamıştan borusu olan, her boruda serbest bir dilin bulunduğu, çoksesli havalı çalgı. (Borular, balkabağından ya da tahtadan yapılan hava haznesinin altında birleşirler. Bu tür çalgılara Güney-Doğu Asya’da, Çin, Kore ve Japonya'da rastlanır.
• Büyük org, bir koro orgunun karşıtı olarak, tribün orgunun tümü.
• Elektrikli org, klavye ile somye arasındaki bağlantıyı, elektrikli bir düzeneğin sağladığı çalgı.
• Elektronik org, kilise orgunun tınısını taklit eden ya da yükseltilmiş, mekanik sinyallere dönüştürülmüş elektrik sinyalleri sayesinde özgün sesler üreten çalgı. (Organol)
• Su orgu, HYDRAULİS’in eşanlamlısı.